— Καὶ ἄλλης θέλετε; Ἀλλ’ ἐπληρώθην πλουσιοπαρόχως.
Ἐγελάσαμεν ἀρκετά, ἀστεϊζόμενοι. Εἶτα δὲ ἀπεχαιρετίσαμεν μετὰ μυρίων εὐχαριστιῶν τὸν φίλτατον ἰατρὸν καὶ τὰς Ὀθωμανίδας, οἵτινες μᾶς προέπεμψαν μέχρι τῆς ἐν τῇ ὁδῷ ἀναμενούσης ἁμάξης. Τοῖς ἐστείλαμεν ἐξ αὐτῆς τὸ ὕστατον χαιρέτημα καὶ ἀπήλθομεν, ἀποκομίζοντες τόσῳ περιέργους καὶ ὡραίας ἐντυπώσεις.
- (Ἄργος Αὔγουστος 1890)
Δ. Κ. Βαρδουνιωτησ
ΓΛΥΚΕΙΑ μου ἀγάπη, ποθητή,
ἂν τοῦ πελάγου ἡ λύσσα
μοὔφερνε πάντα ’ς τὴν ἀκτὴ
ἐσὲ γαλήνη ζηλευτή,
φύσα, βορειά μου, φύσα.
Ἂς γίνουν κύματα βουνά!…
Τὸ βογγητό τους τώρα
μ’ ἀναγαλλιάζει, μὲ πλανᾷ,
γιατ’ ἔχω μάτια γαλανὰ
σιμά μου ἐδῶ ’ς τὴν πρῶρα.
Πέρασα κύματα ’ψηλὰ
ποῦ βρέχανε τ’ ἀστέρια,
κι’ ἀπ’ τὰ ψηλὰ ’ς τὰ χαμηλὰ
ἀγνάντεμα ὅλο θολὰ
κ’ ἐσταύρωνα τὰ χέρια.
Ἂν μ’ ἀγαπᾷς, φῶς μου, καὶ σὺ
δὲν θέλω ν’ ἀποθάνω....
Τί εὐτυχία περισσὴ
ν’ ἀράξω ἀγάπη μου χρυσῆ,
’ς τὸ στῆθος σου ἐπάνω!…
(Ἀθῆναι, Ἰούλιος 1890)
Ανδρεασ Νικολαρασ
