τοῦ, Ὀθωμανίδος ὑστερικῆς, ἣν θεραπεύει διὰ τοῦ ὑπνωτισμοῦ. Εἶνε δὲ τοῦτο ὡς νομίζει, τὸ πρῶτον πείραμα, ὅπερ ἐνηργήθη ἐν τῇ Ἀνατολῇ. Τὴν Ὀθωμανίδα αὐτὴν ἐγνώρισε πρὸ διετίας· ὑπέφερεν ἡ τλήμων ἐκ δυστοκίας δεινῆς εἰς τὸ πρῶτον ἔτος τοῦ γάμου της καὶ ἐκινδύνευεν ἡ ζωή της. Κληθεὶς δὲ αὐτὸς καὶ ἐπισκεφθεὶς αὐτήν, ὡς ἰατρός, τὴν περιήγαγεν εἰς λήθαργον διὰ τοῦ ὑπνωτισμοῦ, τὴν ἐξεμαίευσε διὰ μαιευτικοῦ χειρισμοῦ καὶ τὴν ἔσωσεν οὕτως. Ἔκτοτε εὐγνωμονεῖ αὐτῷ ἀπείρως καὶ εἶνε πελάτις του. Ἐπειδὴ δὲ πάσχει ἐξ ὑστερισμῶν ἀπό τινος καιροῦ, πηγαίνει εἰς τὴν οἰκίαν του πρὸς θεραπείαν.
Μ’ ἐκάλεσε λοιπὴν ὁ κ. Κουτούβαλης εἰς τὴν οἰκίαν του διὰ νὰ παρασταθῶ εἰς τὸ περίεργον φαινόμενον τὴν ἐπιοῦσαν, 6 τουρκιστί, ἤτοι 1 μ. μ. καθ’ ἡμᾶς ὥραν, καθ’ ἣν ἤθελε καλέσει καὶ τὴν Ὀθωμανίδα,
Μετὰ διψαλέας ἀπληστίας καὶ προσοχῆς ἄκρας ἤκουσα ταῦτα πάντα.
— Καὶ δὲν θὰ φέρῃ καλύπτραν, ἰατρέ; ἠρώτησα πάλιν, διότι εἶχον γνωρίσει, ὅτι αἱ Ὀθωμανίδες καλύπτονται τὸ πρόσωπσν ἐνώπιον παντὸς ἀνδρὸς καὶ τοῦ ἀδελφοῦ των ἀκόμη.
— Δὲν σᾶς τὰ εἶπεν ὅλα, ἀπεκρίθη. Ἡ ἀσθενής μου, ὡς Ὀθωμανίς, θὰ ἦτον ἀδύνατον ν’ ἀποκαλύψῃ τὸ πρόσωπον ἐνώπιόν σας. Ἀλλ’ ἔχω σκεφθῆ καὶ περὶ τούτου. Ἐπειδὴ αἱ Ὀθωμανίδες ἀποκαλύπτονται ἐνώπιον τοῦ ἰατροῦ των, ἓν θεωροῦν ὡς ἱερὸν πρόσωπον καὶ ἀπείρως σέβονται, θὰ σᾶς παραστήσω αὐτῇ κατ’ ἀνάγκην, ὡς ἰατρόν, Εὐρωπαῖον, ἔξοχον, διερχόμενον ἐντεῦθεν ἐκ Βιέννης καὶ ἀναχωροῦντα αὔριον· θὰ τῇ συστήσω δέ, ὅτι εἶνε ἀνάγκη νὰ τὴν ἴδητε καὶ τὴν ἐξετάσητε καὶ κάμωμεν περὶ τῆς νόσου της ἓν ἰατρικὸν συμβούλιον!
— Ἐξαίσια, κύριε συνάδελφε! εἶπεν, γελῶν καὶ λαμβάνων ἀμέσως τὴν νέαν θέσιν μου.
— Καὶ ἐγώ, παρακαλῶ, διέκοψε μετὰ τόνον ὁ ἐπίσης περίεργος κ. Ἀναστασιάδης, τί πρόσωπον θὰ ἔχω εἰς τὴν σκηνήν; Ἐννοῶ νὰ ἔλθω καὶ ἐγὼ ἐξάπαντσς, Κύριοί μου!
— Ἆ, μάλιστα!… ὑπέλαβεν ὁ ἰατρὸς, ἐπὶ στιγμὴν σκεφθείς. Νὰ ἔλθετε καὶ σεῖς, κ. Ἀναστασιάδη. Ἀλλὰ θὰ πα-
