Τοῦ Γένους σ’ ὀνομάζομεν κλεινὸν ἱεροφάντην·
Τοῦ Ρήγα πλὴν λατρεύομεν πλειότερον… τὸν Φάντην
Ὅλος ὁ κόσμος φλογερὸ καμίνι τ’ ὀνομάζει,
Διότι… τοῦβλα κἄποτε καὶ κεραμίδια βγάζει.
Σ’ ἀπέφευγον οἱ δυστυχεῖς πελάται μετὰ φρίκης,
Καὶ ὅπως τοὺς ἐκδικηθῇς, ἔγεινες πρωτοδίκης!
Εὐδαίμων! τὸν σκοπὸν τοῦ ζῇν κατώρθωσες νὰ μάθῃς·
Βάρος δὲν φέρεις ἐπὶ σοῦ οὐδὲν… ἐκτὸς τῆς σπάθης!
Ἀντὶ τὴν εὐλογίαν σου νὰ δίδῃς εἰς Γραικύλους,
Κάλλιον, Γέρον, νἄνοιγες τοὺς πέντε σου δακτύλους.
Αἰώνιον πολιτικὴν ἔχ’ ἡ Ἑλλὰς τὸ κόμμα·
Τελείαν πλὴν πολιτικὴν δὲν ἔσχομεν ἁκόμα.
Εισαι κωφὸς εἰς τὴν Βουλήν· γιὰ σὲ τί εὐτυχία!
Ἀλλ’ ὄχι καὶ κωφάλαλος· γι’ αὐτὴν τί δυστυχία!
Ὑψοῦται τις ἱστάμενος, μοχθῶν, ἀνακαλύπτων,
Καὶ μόνον, μόνον, φίλτατε, σὺ ἀνυψώθης… κύπτων!
Τὰς ἑλληνίδας ἀγαπᾷ τόσῳ πολὺ ἡ καρντιά Σου
Ὥστε δικαίως θεωρεῖς τοὺς ἑλληνας… παιντιά Σου!
[Ἐκ Πειραιῶς 1890]
Γωγοσ
