Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1891 - 354.jpg

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
354

Εἶχον δίκαιον ἀληθῶς. Τόσον καιρὸν ἐπερίμεναν τὴν ἐποχὴν ταύτην τῶν ἀπόκρεω, ἥτις ἔμελλε νὰ διακόψῃ κατά τι τὴν μονοτονίαν τοῦ ἐπαρχιακοῦ βίου των. Ἦλθον ἐκεῖ διὰ νὰ διασκεδάσωσι καὶ ἔπρεπεν ἀφεύκτως νὰ διασκεδάσωσι. Τίς ἠδύνατο νὰ φέρῃ πρόσκομμα εἰς τὴν ἐκπλήρωσιν τῆς δικαίας ταύτης ἐπιθυμίας των;

Ὀρχήστραν δὲν εἶχε βεβαίως ἡ συναναστροφή, ἀλλ’ ἓν μόνον βιολίον συνοδευόμενον ὑπὸ κιθάρας, ἅτινα μετὰ κόπου ἀνέκρουον δύο ἐκ τῶν αὐτοδιδάκτων ἐκείνων μουσικῶν τῶν ἐπαρχιακῶν πόλεων, οἵτινες μετέρχονται παρέργως καὶ τὸ ἔργον τοῦ μουσικοῦ κατὰ τὰς νύκτας τοῦ χειμῶνος. Ὑπὸ τοὺς ἤχους τῆς πόλκας ἐχόρευον ἤδη τέσσαρα πέντε ζεύγη, ἐνῷ οἱ λοιποὶ παρεκάθηντο, ἄλλοι μὲν θεώμενοι τοὺς χορευτάς, ἄλλοι δὲ συνομιλοῦντες. Ἀφοῦ ἐπί τινα χρόνον ἀκόμη ἐξακολούθησεν ὁ χορός, τὸ πλεῖστον μέρος τῶν κεκλημένων ἐξέφρασε τὴν ἐπιθυμίαν νὰ παιχθῇ κανὲν παιγνίδιον διὰ νὰ περάσῃ ἡ ὥρα.

— Θέλετε νὰ παίξωμε τὸ δακτυλιδάκι, εἶπε μία πεταχτὴ καὶ χαρίεσσα νεᾶνις, συστρέφουσα εἰς τὰς χεῖρας μανδήλιον, ὅπως χρησιμοποιήσῃ τοῦτο ἀντὶ βουνεύρου κατὰ τῶν ἀτυχούντων παικτῶν.

— Ὄχι, καλλίτερα τὴν κολοκυθιά, ἐφώνησεν ἄλλη.

— Τὴν τυφλομυῖγα…

… Τὸ πιπέρι τῶν καλογήρων…

— Καλέ, δὲν βαρύνεσθε μὲ αὐτὰ τὰ παιγνίδια, εἶπε προγάστωρ μεσῆλιξ ἔμπορος μὲ βαρεῖαν φωνήν, ἀντηχήσασαν ἐν τῇ αἰθούσῃ, περιστρέφων τὰ βλέμματα του ἐπὶ τῶν ὁμίλων με προστατευτικὸν ὕφος. Ἂν θέλετε, κυρίαι καὶ κύριοι νὰ γελάσωμε, ἂς παίξωμε τὴ μπερλίνα. Κάθημαι ἐγὼ πρῶτος.

Τήν πρότασιν ὑπεδέχθησαν ἱκαναὶ τῶν κυριῶν μετὰ μορφασμῶν ἀπαρεσκείας. Ἀλλὰ τὸ πλεῖστον μέρος τῶν κεκλημένων συνεμερίσθη τὴν ἰδέαν τοῦ προγάστορος ἐμπόρου μετ’ ἀνευφημιῶν, καὶ οὕτως ἀπεφασίσθη νὰ ἀρχίσῃ τὸ παιγνίδιον

Ὅθεν ἔλαβε θέσιν ἐν τῷ μέσῳ τῆς αἰθούσης ὁ εἰσηγητὴς τῆς ἰδέας κ. Βαρελόπουλος, ἐκ τῶν εὐπόρων ἐμπόρων τῆς πόλεως καὶ ἐκάθησεν ἐπὶ καθέδρας ἀναμένων τὰς περὶ αὐτοῦ κρίσεις τῶν ἄλλων. Ἕτερος κύριος ἀνέλαβε τὸ ἔργον τοῦ συλλέκτου, καὶ περιῆλθε τὸν ἐν τῇ αἰθούσῃ ὅμιλον, ἀκούων μυστικῶς τὰς παρατηρήσεις ἑκάστου, καὶ μετὰ προσοχῆς, ἵνα ἀπομνημονεύσῃ αὐτάς, ὡς καὶ τὸ πρόσωπον, ὅπερ ἐξέφερεν ἑκάστην τῶν παρατηρήσεων.

Μετὰ τοῦτο προσῆλθε πρὸς τὸν ἀναμένοντα κ. Βαρελόπουλον,