Α ὄνειρα τῶν παρελθουσῶν γενεῶν εἶναι ἀλήθειαι τῆς σήμερον. Πρό τινων χιλιάδων ἐτῶν, ὁ σεβασμὸς πρὸς τὴν ἀνθρωπίνην ὕπαρξιν, ὑπῆρχε μόνον ἐν τῇ φαντασίᾳ ὀλίγων, οὓς οἱ πολλοὶ ἐκάλουν ὀνειροπόλους. Σήμερον καίτοι δὲν ὑπάρχει ἐν τῇ ἐφαρμογῇ ὁ σεβασμὸς οὗτος, ἀφοῦ ἕκαστος ἀφίνεται ἐλεύθερος ν’ ἀποθάνῃ ἐκ πείνης, ἢ ν’ αὐτοκτονήσῃ, ἢ νὰ ἐκπέσῃ εἰς τὴν ἐσχάτην ἐξαχρείωσιν ἡττώμενος ἐν τῷ ἀγενεῖ περὶ ὑπάρξεως ἀγῶνι, οὐχ’ ἧττον, ἡ καταστροφὴ τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, πληροῖ φρίκης τὴν δημοσίαν συνείδησιν. Δὲν εἶναι ὀνειροπόλος σήμερον ὁ διαμαρτυρόμενος κατὰ τῆς ἀνθρωποθυσίας. Ἡ δημοσία συνείδησις ἀναγνωρίζει τὸ βάσιμον τῆς διαμαρτυρίας ταύτης. Ἂν οἱ νόμοι ἦσαν πράγματι, ὡς προβάλλεται, ἔκφρασις τῆς κοινῆς συνειδήσεως, δὲν θὰ ὑπῆρχεν ἀνθρωποθυσία οὔτε ὑπὸ τὴν μορφὴν τῆς ἀμαθείας, οὔτε ὑπὸ τὴν μορφὴν τῶν πολέμων. Ἀλλ’ οἱ νόμοι εἶναι ἁπλῶς ἔκφρασις τῶν ὀλίγων ἰσχυρῶν ἀτόμων ἅτινα οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουν πρὸς τὴν κοινὴν συνείδησιν, καὶ θεωροῦν τὴν ἀνθρωποθυσίαν ὡς στήριγμα τῆς ἰσχύος των. Ἐν τούτοις πᾶς λόγος ὑπάρχει ὅπως πιστεύωμεν ὅτι ὄχι μόνον ἡ ἀνθρωποθυσία θὰ ἐκλείψῃ καὶ ἐκ τῆς ἐφαρμογῆς ἀλλὰ καὶ ὁ σεβασμὸς πρὸς πᾶν εἶδος ζωῆς, ἐν ἴσῃ μοίρᾳ θ’ ἀναγραφῇ ἐν τῇ κοινῇ συνειδήσει.
Ἀλλά, μολονότι τὴν ἀνθρωποθυσίαν ἀποστρέφεται σήμερον ἡ κοινὴ συνείδησις, εἶναι δυνατὴ ἡ ἐξασφάλισις τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως καί τῆς εὐδαιμονίας αὐτῆς;
Τὴν ἱστορίαν τοῦ λαοῦ τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Ῥενὰν ἀφηγήθη ἐσχάτως εἰς τὸν κόσμον, μετὰ τῆς χαρακτηριζούσης τὸν Γάλλον φιλόσοφον γλαφυρότητος καὶ ἐμβριθείας. Βαθύταται ἀλήθειαι ὑπάρχουσιν ἐν τῷ προσφάτῳ τούτῳ ἀριστουργήματι τοῦ σοφοῦ
