Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
307
ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ! ΩΡΑ ΣΟΥ ΚΑΛΗ!
ΦΟΥΡΤΟΥΝΙΑΣΕΝ ἡ θάλασσα κ’ ἐβουρκωθῆκαν τὰ βουνά!
Εἶνε βουβὰ τ’ ἀηδόνια μας καὶ τὰ οὐράνια σκοτεινά,
κ’ ἡ δόλια μου ματιὰ θολὴ —
παιδί μου! ὥρα σου καλή!
Εἶνε φωτιὰ τὰ σπλάγχνα μου, καὶ τὸ κορμί μου παγωνιά,
σαλεύει ὁ νοῦς μου σὰν δενδρὶ ποῦ στέκ’ ἀντίκρυ ’ς τὸν χιονιά,
καὶ εἶνε ξέβαθο πολὺ —
παιδί μου! ὥρα σου καλή!
Βοΐζει τὸ κεφάλι μου, σὰν τοῦ χειμάρρου τὴ βοή!
λιποθυμᾷ ἡ καρδοῦλα μου, καὶ μοῦ ἐκόπηκ’ ἡ πνοή,
’ς τὸ ὑστερνό σου τὸ φιλὶ —
παιδί μου! ὥρα σου καλή!
Γ. Μ. Βιζυηνοσ
