ἡ καρδία σας. Κρύπτετε τὸ ἀληθὲς ὑπὸ ψεῦδος, ὡς κρύπτει τις σεσαθρωμένην οἰκίαν ὑπὸ ἐπιδεικτικὸν χρωματισμόν. Ὤ! μὴ ταράττεσθε, κυρία, δὲν προσβάλλεσθε ὑμεῖς, ἀλλ’ αὐτό σας τὸ ἐκ ψιμμυθίου προσωπεῖον ἐφ’ οὗ πίπτουσιν οἱ λόγοι μου πρὶν ἢ φθάσωσι μέχρις ὑμῶν. Δύναμαι εὐκολώτατα νὰ σᾶς ῥαπίσω. Δὲν θὰ ῥαπίσω ὑμᾶς ἀλλὰ τὸ προσωπεῖόν σας. Αὐτὸ εἶναι τὸ προνόμιον τῶν ἀπόκρεω… Ἄ! κυρία, δὲν ἐννοήσατε, βλέπω τὸν συγγραφέα τοῦ βιβλίου ἐκείνου!
Μυροεισ. Τώρα κύριε, ἡμεῖς οἱ δύο!
Ηροστρατοσ. Ἔχεις δίκαιον. Σ’ ἐλησμόνησα. Ἀλλ’ αὐτό σας τὸ ἦθος τὸ ἱπποτικὸν καὶ ἀρηΐφιλον δὲν σοῦ ἁρμόζει, νεανῖσκέ μου, διότι, ὡς σὺ ὁ ἴδιος εἶπες, αὐτός σας ὁ λαιμοδέτης ὁμοιάζει, δὲν ἠξεύρω πῶς, ὡσὰν μὲ λαιμοδέτην συμβολαιογράφου. Διόρθωσε πρῶτον αὐτόν, καὶ μετὰ τοῦτο ἴσως συγκατατεθῶ νὰ σοὶ εἴπω, μικρὲ κήρινε κύριε, ὅτι οἱ στίχοι τοῦ Σατωβριὰν δὲν ὁμιλοῦσι περὶ τοῦ ὕπνου τῶν ἀνθέων. Ἄ! μικρὸν τοῦ συρμοῦ καὶ τῶν ῥαπτῶν πρότυπον! φυλάττου ἄλλοτε ἀπὸ τοὺς ποιητὰς καὶ ζωγράφους καὶ μή τους ζητᾷς νὰ σοὶ διορθώσωσι τὸ βλέμμα καὶ τὴν στάσιν, διότι εἰσὶν ἀδαεῖς τοῦ ὡραίου.
Αφροδιτη. Κύριε!…
Ηροστρατοσ. Αἴ ἰδοὺ καὶ ἡ καθιερωμένη φράσις τῆς ἀμηχανίας. Ἀπορῶ δὲ μάλιστα πῶς ἐβράδυνεν ὁ τετριμμένος ῥωμαντικὸς τύπος τῆς λιποθυμίας.
Αφροδιτη. Ἄ! [λιποθυμεῖ]
Ηροστρατοσ. Φέρε, Μαργαρίτα, τὸν χρυσοῦν ἐκεῖνον τόμον, τέταρτον ἐξ δεξιῶν, τὸν ὁποῖον βλέπεις ἐκεῖ εἰς τὴν βιβλιοθήκην. Περιγράφει, νομίζω, τὸν κομψότερον τρόπον διὰ τοῦ ὁποίου δύναται μία νεᾶνις νὰ συνέλθῃ ἐκ τῆς ἑκουσίας λιποθυμίας ταύτης.
Αφροδιτη. [ἐγειρομένη ταχέως] Λοιπόν, ναί! ἐλιποθύμησα ἑκουσίως. Λοιπὸν ναί! ἡ ὠχρότης μου εἶναι πλαστή, ναί, τὸ βλέμμα μου πλαστόν, πλαστὰ τὰ πάντα, διότι ἀπεδείχθη ὅτι οὕτω μόνον σᾶς δελεάζομεν, τὸ ἐπαναλαμβάνω, ἐρασταὶ τῶν ἐπιφανειῶν. Ὑπάρχουσι μάλιστα τινὲς ἐξ ἡμῶν γνωρίζοντες τὴν ὑπόκρισιν ταύτην καὶ ὅμως γονυπετοῦντες πρὸ αὐτῆς. Τῶν γυναικῶν τὸ καλλυντήριον ἐγένετο παρὰ πλείστοις θέμα ποιήσεως. Ὁ πρὸ ὑμῶν εὐήθης νεανίσκος οὗτος μοὶ ἔλεγε πρὸ ὀλίγου ὅτι οὐδεὶς ἠδύνατο νὰ μὴ ἀγαπήσῃ τὴν φέρουσαν τοιούτους στολισμούς. Εἴμεθα λοιπὸν διπλαῖ αἱ γυναῖκες, ναί· ἔχομεν δύο καρδίας, πέντε, ἑκατόν, χιλίας, ἀπείρους καρδίας, διότι οὕτω σᾶς ἀρέσκει, οὕτω θέλετε. Τοὺς ἐξομοιώσαντας ἡμᾶς ἐν τοῖς συγγράμμασιν αὐτῶν πρὸς κάτοπτρα ἀντανακλῶντα οἱοδήποτε μορφὴν ἀλληλοδιαδόχως
