διον εἶναι ἐλεύθερον, πᾶσα δυσκολία ἐξομαλύνεται. Ἡ ὡραία γυνὴ λατρεύεται ὡς τέλειος τύπος τῆς θείας δημιουργίας, καὶ ἡ αἰσθητικὴ ῥυθμίζει ἐντελῶς τὴν ἐν τῷ βίῳ εὐτυχίαν αὐτῆς.
Ταῦτα πάντα εἶναι βεβαίως ἀληθῆ καὶ ἀδιαφιλονείκητα, ὡραῖαί μου Κυρίαι. Ἀλλά.... ὑπάρχει ἓν ἀλλά, ὡς βλέπετε. Ἀλλά.... ἡ βασιλεία τῶν ὡραίων εἶναι πρόσκαιρος, ματαία, ψευδής, διαβατική. Προσομοιάζει αὕτη τῇ βασιλείᾳ τῶν ῥόδων, ἅτινα μίαν μόνην ἡμέραν θάλλουσι. Καὶ ὅπως ἐὰν μὲν εἶναι εὐώδη τὰ ῥόδα, τὸ ἄρωμα μόνον αὐτῶν μένει, οὕτω καὶ αἱ ὡραῖαι ἐὰν ἔχωσιν ἀρετὰς καὶ προτερήματα, ζῶσι καὶ πέραν τοῦ μαρασμοῦ τῆς καλλονῆς των. Μὴ ἀπομακρύνησθε τῆς ἀρχῆς ταύτης, σεῖς οἱ γονεῖς, οἱ ἐν τῇ καλλονῇ τῶν τέκνων ὑμῶν ἐναποθέτοντες τὰς περὶ τοῦ μέλλοντος αὐτῶν ἐλπίδας ὑμῶν.
Ὑμεῖς δὲ αἱ ὑπὸ τῆς φύσεως ἀδικηθεῖσαι, μὴ ἀλγῆτε καὶ θορυβῆσθε ἐπὶ τοῖς ἐφημέροις θριάμβοις ἐκείνων. Μὴ ἀποθαρρύνησθε. Διαρκὴς εὐτυχία εἶναι μᾶλλον ὑμῖν ἢ ἐκείναις ἐξησφαλισμένη. Αἱ ἀρεταὶ καὶ τὰ προτερήματά σας ἐὰν ἔχητε τοιαύτας, θέτουσιν ὑμᾶς εἰς τὸ ἠθικὸν ἐκεῖνο ὕψος, ἔνθα μετὰ ψυχῶν εὐγενῶν καὶ ἐκλεκτῶν τίθεσθε εἰς ἐπικοινωνίαν.
Πόσαι ὡραῖαι δὲν γίνονται θύματα τῆς καλλονῆς αὐτῶν; Πόσας βλέπομεν ἐξ αὐτῶν τυραννουμένας, προδιδομένας καὶ ἀνηλεῶς ἐγκαταλειπομένας; Ὅπως λοιπὸν δὲν ὑπάρχει ῥόδον ἄνευ ἀκανθῶν, οὕτω καὶ ὡραία γυνὴ ἄνευ πικριῶν καὶ θλίψεων. Ὁ ὡραῖος τὴν ὄψιν καρπὸς εἶναι σπανίως γευστικὸς καὶ ὑγιεινός. Καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸς ἔτι ἀρέσκεται μᾶλλον εἰς τὸ ἄσχημον, ἀφοῦ ἡ ὡραιότης εἶναι σπανία. Ἡ ὡραιότης δὲν εἶναι ἀρετή, δὲν εἶναι δῶρον ἐπίκτητον, δὲν εἶναι διαρκὴς καὶ αἰωνία, ἀφοῦ ἀσθένεια ἢ θλίψις ἢ πόνος καταστρέφουσιν αὐτήν. Ἔχετε πάντοτε τὰς λέξεις ταύτας ὑπὸ τὰς ὄψεις ὑμῶν, ὡραῖαι μου, καὶ προσπαθεῖτε διὰ τῶν εὐγενῶν ὑμῶν αἰσθημάτων, διὰ τῆς ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς ὑμῶν ἀναπτύξεως νὰ ἀντιμετωπίσητε μετὰ θάρρους τὸν ἠθικὸν τῆς ὑπάρξεως ἀγῶνα, ὃν πᾶς ἄνθρωπος ὀφείλει νὰ ἀγωνισθῇ.
Καλλιροη Παρρεν
