— Βρὲ σύ!… ’μιλᾷς κι’ ὅλα; δὲν εἶσαι σὺ ποῦ ἔστειλες τὸν κ. Πονηριάδη…
— Ἐγώ; οὔτε τὸν ἠξεύρω διόλου τὸν κύριον αὐτὸν οὔτε κανένα ἀπὸ σᾶς…
— Δὲν τὸν ξεύρεις!.. Ὄρσε λοιπὸν νὰ τὸν μάθῃς!.. ἄτιμε!..
[Καὶ ὁ νέος Τηλέμαχος Περδίκης συμπληροῖ τοὺς ἰσχυρισμούς του διὰ τῆς ῥάβδου, τὴν ὁποίαν ὑψοῖ καὶ καταφέρει ἀλλεπαλλήλως κατὰ τοῦ Ἀριστοτέλους, ὅστις ἀμυνόμενος τῷ ἀνταποδίδει τὰ ἶσα καὶ συμπλέκονται λυσσωδῶς καὶ κυλίονται χαμαὶ ἐπὶ πολλὴν ὥραν ἀνενοχλήτως, διότι εὐτυχῶς οὔτε σκιὰ ἀστυνομικοῦ κλητῆρος φαίνεταί που τῆς πλατείας. Θόρυβος, ταραχή, κίνησις τοῦ πλήθους, σχόλια, κρίσεις, συμπεράσματα. Μετὰ δύο-τρεῖς ὥρας φθάνει εἰς τὸν τόπον τῆς σκηνῆς καὶ εἷς ῥέπορτερ ἐφημερίδος, ὅστις ἰδοὺ πῶς διηγήθη αὐτὴν τὴν ἑπομένην…]
— «Βάνδαλος σκηνὴ διεδραματίσθη χθὲς ἐν τῇ πλατείᾳ τοῦ Συντάγματος ὑπὸ τὰ ὄμματα τῶν ἀστυνομικῶν ὀργάνων, τὰ ὁποῖα ἐθεῶντο αὐτὴν μετὰ στωϊκῆς ἀπαθείας. Νέος τις ὀνόματι Τερτίδης, ταρχξίας γνωστὸς καὶ ἐξ ἄλλων περιστάσεων, ἐπιπεσὼν αἰφνιδίως κατὰ τοῦ κ. Περδίκη, τέως τμηματάρχου (;) ἐκ τῶν νώτων, ἐνῷ οὗτος ἐβάδιζεν ἀμέριμνος καὶ ἀνύποπτος, ἐξεκένωσε κατ’ αὐτοῦ τὸ ῥεβόλβερ καὶ τὸν ἐτραυμάτισεν ἐπικινδύνως εἰς τὴν κεφαλήν, τὸ στῆθος, τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας!! Ὡς ἀφορμαὶ τῆς ἐπιθέσεως ταύτης λέγονται πολλὰ οἰκογενειακὰ σκάνδαλα, τὰ ὁποῖα, ἅμα ἐξεικριβώσωμεν, θέλομεν ἐκτυλίξει λεπτομερῶς εἰς τὸ φύλλον τῆς αὔριον ἐν ἰδιαιτέρῳ ἄρθρῳ. Λέγεται ὅτι τὸ γεγονὸς τοῦτο σχετίζεται καὶ μὲ τὰς τελευταῖον διασπαρείσας φήμαις περὶ καταχρήσεων ἐν τῷ Ὑπουργείῳ καὶ τῆς ἐντεῦθεν ἐπελθούσης παύσεως τοῦ κ. Περδίκη. Τὸ βέβαιον εἶνε ὅτι πυκνὸν μυστήριον καλύπτει τὴν σκανδαλώδη ταύτην ὑπόθεσιν, τὸ ὁποῖον πιστεύομεν ὅτι θὰ διαλευκάνῃ ἡ ἀνάκρισις, ἐπιληφθεῖσα ἤδη τῆς καταδιώξεως!»
Καὶ ὅταν τὸ πρωῒ τῆς ἑπομένης ὁ κ. Περδίκης, διεξερχόμενος, κατὰ τὸ εἰωθός, τὰ πρωϊνὰ φύλλα, καθ’ ἣν στιγμὴν ἡ Μαροῦλα τῷ ἐκόμιζε τὸν καφέν, συνήντησε καὶ τὴν ἀνωτέρω εἴδησιν, δὲν ἠξεύρω ἂν ἐπρόφθασε ν’ ἀποτελειώσῃ τὸ πρωϊνόν του ῥόφημα
