Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1891 - 258.jpg

258

---

τικὰ ἀπὸ τὰς κακὰς γλώσσας, τὰ ὁποῖα βέβαια αὐτὴ δὲν ἐπίστευσε, ἀλλά… διεκόπη αἰφνιδίως καὶ πρὸς μεγάλην της λύπην, διότι ἡ Θάλεια, ἡ ὁποία ἐν τῷ μεταξὺ εἶχε κιτρινίσει ὡς νεκροκέρι, ἔρρηξε γοηρὰν κραυγὴν καὶ κατέπεσε λιπόθυμος ὀλολύζουσα… Ἡ κ. Περδίκη ἐσκέφθη νὰ τὴν μιμηθῇ καὶ ὀλίγου δεῖν νὰ μείνῃ κεραυνόπληκτος. Ἀλλ’ ἐπειδὴ πέριξ τῆς σκηνῆς ἐσχηματίζετο κύκλος περιέργων, ἡ κυρία Περδίκη, φρονίμως σκεφθεῖσα, συνεκράτησε τὰ ἐπαναστήσαντα νεῦρά της, καὶ ἀνέβαλε νὰ λιποθυμήσῃ ἅμα ἤθελον ἐπιστρέψει οἴκαδε.]

---

ΣΚΗΝΗ… ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ

[Ἐν τῇ πλατείᾳ τοῦ Συντάγματος, καθ’ ἣν ὥραν ἡ μουσικὴ παιανίζει. Πυκνοὶ ὅμιλοι περιπατητῶν ἐναλλὰξ ἀντιπαρερχόμενοι. Ὁ Ἀριστοτέλης Τερτίδης περίσκεπτος καὶ σκυθρωπός, βαδίζει ἀρρύθμως ἐπὶ τῶν πεζοδρομίων τοῦ κήπου. Ὄπισθέν του σπεύδει ἀσθμαίνων ὁ νέος Τηλέμαχος Περδίκης, ἀνεψιὸς τοῦ κ. Περδίκη, μετερχόμενος τὸν λόγιον νέον καὶ τὸν τελειόφοιτον τῆς Νομικῆς πρὸ ἀμνημονεύτων χρόνων, ἐπίτιμος συνεργάτης πολλῶν διακοπέντων φύλλων, μέλος διαφόρων γνωστῶν καὶ ἀγνώστων συλλόγων, πρὸ πολλοῦ ὀνειροπολῶν νὰ διορισθῇ γραφεὺς εἰς κἀνὲν ὑπουργεῖον, ἀλλὰ μήπω διορισθεὶς καί ἑπομένως… ὀλίγον ἀντιπολιτευόμενος ἐπὶ τοῦ παρόντος, κτλ. κτλ. Μόλις διέκρινεν εἰς τὸ ἄκρον τῆς πλατείας τὸν Τερτίδην, ἔδραμεν εἰς καταδίωξίν του στρίβων τὸν μύστακα καὶ κραδαίνων τὴν ὀζώδη ῥάβδον του. Τὸν σταματᾷ ἀποτόμως, ἐνῷ ὁ Ἀριστοτέλης στρέφει βραδέως καὶ τὸν περιεργάζεται ἔκπληκτος καὶ οἱονεὶ ἐν ἀφαιρέσει]

— Τί ἀγαπᾶτε, κύριε;

— Σεῖς εἶσθε, σᾶς καρακαλῶ, ὁ δικηγόρος κ. Τερτίδης…;

— Μάλιστα… καὶ ὑμεῖς;

— Θά με μάθετε ὑστερώτερα… Δὲν μοῦ λὲς τοῦ λόγου σου, ποῖος σοῦ ἔδωκε τὸ δικαίωμα νὰ κάθεσαι νὰ διαδίδῃς δεξιᾷ καὶ ἀριστερᾷ χίλιαις δυὸ ἀνοησίαις διὰ τὴν ἐξαδέλφην μου…

— Διὰ τὴν ἐξαδέλφην σας; ποία εἶνε αὐτή, σᾶς παρακαλῶ;

— Ποία εἶνε; εἶνε ἐκείνη ποῦ εἶχες τὴν ἀναίδειαν νὰ στείλῃς νὰ τὴν ζητήσῃς εἰς γάμον..

— Ἐγώ;