διακόπτοντες τὴν ἐργασίαν των, ἠτένιζον ἀλλήλους, διασταυροῦντες βλέμματα περιπαθείας καὶ στοργῆς, ἅτινα κατέληγον εἰς φλογεροὺς καὶ πλήρεις ἔρωτος ἀσπασμούς.
Τὰ οἰκονομικὰ βεβαίως δὲν ἐβελτιοῦντο, ἀλλ’ ἤρκουν εἰς αὐτάρκη βίον, εὐτυχῶς δὲ οὐδὲν εἶχεν ἐπέλθῃ κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο γεγονός, δυνάμενον νὰ συνταράξῃ τὸ ἰσοζύγιον τῆς νέας οἰκογενείας. Συχνότατα ὁ Πράσινος ἔλεγε μετά τινος ὑπερηφανείας τῇ μητρί του: Τὰ βλέπεις, μητέρα; Οὐχ ἧττον ὁ τρόπος τοῦ βίου, ὃν διῆγον, δὲν ἐπέτρεπε τῷ νεαρῷ οἰκογενειάρχῃ νὰ σχηματίσῃ ἀποθεματικόν τι κεφάλαιον δι’ ἐνδεχομένας ἀνάγκας, διότι πᾶν ὅ,τι ἑκέρδιζεν ἐκ τῆς φιλολογικῆς ἐργασίας του κατηναλίσκετο. Ἀφωσιωμένος ὢν τῇ νεαρᾷ συζύγῳ του οὐδὲν ἠδύνατο νά τῃ ἀρνηθῇ, νυμφευθείς δὲ κατόπιν ἔρωτος, δηλαδὴ κατόπιν πολλῆς οἰκειότητος, καθ’ ἣν ἔλειψεν ὁ ἀναγκαῖος σεβασμὸς καὶ ἡ ὑποταγὴ τῆς γυναικὸς πρὸς τὸν ἄνδρα, ὧν ἄνευ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξῃ ἀγαθὸς συζυγικὸς βίος, καὶ ἠπίου χαρακτῆρος ὤν, ὑπεχώρει πάντοτε καὶ εἰς τὰς ἐλαχίστας ἐπιθυμίας τῆς λατρευομένης γυναικός.
Δὲν εἶχον ὅμως τὰ πράγματα οὕτω καὶ κατὰ τὸ δεύτερον ἔτος. Ἐπῆλθεν ἡ ἐγκυμοσύνη τῆς Ἑλένης καὶ μετ’ αὐτὴν ὁ τοκετός, ἀπαιτήσαντες, ὡς εἱκός, ἐκτάκτους δαπάνας. Ἦτο θυγάτηρ. Ὁποίας χαρὰς, ὁποίας ἀνεκλαλήτους ἡδονὰς συνεπάγεται ἡ ἀπόκτησις τοῦ πρώτου τέκνου! Ἅπασα ἡ στοργή, πᾶσαι αἱ σκέψεις συγκεντροῦνται περὶ τὸ λίκνον τοῦ μικροῦ ἐκείνου πλάσματος, ἐν τῷ ὁποίῳ ἀναβιοῦσι καὶ ἀνανεοῦνται οἱ εὐτυχεῖς γεννήτορες. Εἰς τὸ πρῶτον αὐτοῦ μειδίαμα, τὰ πρῶτα ψελλίσματα, τὴν ἁπλῆν ἐκφώνησιν τῶν δισυλλάβων λέξεων παπᾶ καὶ μαμά, παράδεισος ὁλόκληρος εὐδαιμονίας πληροῖ τὰς καρδίας τῶν γονέων. Ἀλλὰ καὶ ὁποῖαι εὐθύναι, ὁποῖαι λύπαι καὶ δυσθυμίαι παρακολουθοῦσιν αὐτήν. Ἡ ἀπειρία μεγαλοποιεῖ καὶ τὰ ἐλάχιστα, ἐλαφρὰ ἀδιαθεσία τοῦ μικροῦ θεωρεῖται ὑπ’ αὐτῶν βαρύτατον νόσημα, ἁπλῆ βὴξ ἐκλαμβάνεται ὡς διφθερῖτις, καὶ ἰδοὺ ἀγωνίαι καὶ στενοχωρίαι καὶ προσκλήσεις ἰατρῶν. Τὰς τοιαύτας λύπας εὐνόητον ὅτι δὲν ἦτο δυνατὸν ν’ ἀποφύγῃ καὶ ὁ νέος πατήρ, οὗτινος μάλιστα ἡ πρὸς τὸν διάδοχον ἀδυναμία καὶ στοργὴ ἦσαν ὑπερβολικώτατα. Ἐπῆλθε κατόπιν ἀσθένεια τῆς μητρός, ἥτις μὴ δυναμένη νὰ γαλακτοτροφήσῃ τὸ μικρὸν, εὑρέθη εἰς τὴν ἀνάγκην νὰ προσλάβῃ τροφόν, οὕτω δὲ τὸ ὑπάρχον ἰσοζύγιον συνεταράχθη ἐπαισθητῶς, ἐνῷ δὲ προηγουμένως τὰ εἰσπραττόμενα τὸν ἕνα μῆνα ἐδαπανῶντο τὸν ἑπόμενον, ἤδη αἱ δαπάναι ἐγίνοντο προκαταβολικῶς.
