Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1891 - 202.jpg

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
202

ἐξῆς ἀληθὴς εἰκών, δημοσιευθεῖσα μικρόν πρὸ τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἐν τῇ τότε «Ἀθηνᾷ.»

«Ἀλλ’ ἄν τις, καὶ ὁ ἀπαθέστερος, θέλῃ νὰ συγκινηθῇ ποτε καὶ αὐτός, ἡμεῖς τῷ λέγομεν τί νὰ πράξῃ εἰς τοῦτο· ἐξεγερθεὶς μίαν ἐργάσιμον ἡμέραν, πολλὰ πρωΐ, τὴν ἕκτην ὥραν, καὶ ἐλθὼν εἰς τὰ ὄπισθεν τῶν ἀνακτόρων, ἃς καθεσθῇ κατὰ τὸ κράσπεδον τῆς λεωφόρου· ἐκεῖθεν θέλει ἴδει διαβαίνοντα γέροντα ἐβδομηκοντούτη, μὲ λευκὰς τρίχας εἰς τὴν κεφαλήν, κρατοῦντα βακτηρίαν εἰς τὴν δεξιάν, ὑποσκάζοντα τὸν ἕτερον πόδα καὶ ἀνὰ βήματά τινα ἱστάμενον εἰς ἀνάρρωσιν καὶ ἀποσπόγγισιν τοῦ ῥέοντος ἱδρῶτος. Ἄς περιμένῃ ὁ θεατὴς αὐτοῦ καὶ μετὰ δύο ὥρας θέλει ἴδει τὴν διαβάτην ἐπανακάμπτοντα τὴν αὐτὴν ὁδόν, ἀργότερον διὰ τὸν μέγαν κάματον, εἰς ὃν ὑπέβαλεν ὀλιγόϋπνον τὸ γηραιὸν σῶμά του ἀπὸ τῆς πέμπτης ὥρας, καὶ ὅμως σπεύδοντα παρὰ δύναμιν, ὑποβοηθούμενον ὑπὸ δύο μικρῶν παιδίων, ὅπως διανύσῃ τὴν μακρὰν εἰς τὴν πόλιν ὁδὸν καὶ διὰ τοῦτο ἔχοντα ὅλον τοῦ σώματος τό αἷμα συμπεφορημένον εἰς τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν. Ὁ γέρων οὗτος εἶνε ὁ Γεώργιος Γεννάδιος. Ἐδίδαξε δύο ὥρας εἰς τὴν Ῥιζάρειον σχολὴν καὶ πορεύεται ἐκεῖθεν εἰς τὸ Γυμνάσιον τῆς πόλεως, ὅπως ἐκπληρώσῃ ἐκεῖ τὸ διπλοῦν ἔργον τοῦ διευθυντοῦ καὶ διδασκάλου. Τὰ ἐννέα δέκατα τῶν λογίων καὶ ὑπαλλήλων τῶν τραφέντων καὶ παιδευθέντων ἐπὶ τῆς ἐλευθερίας εἶνε μαθηταί του. Πεντήκοντα ἔτη διδάσκει, συνηγωνίσθη τὸν ὑπὲρ ἐλευθερίας ἀγῶνα ὡς ὀλίγοι, συνέστησε μετὰ τὴν εγκατάστασιν τῶν πραγμάτων τὴν ἐν Αἰγίνῃ κεντρικὴν σχολήν, κατήρτισε κατὰ μικρὸν τὸ ἐν Ἀθήναις γυμνάσιον ὅθεν ἐξέπεμψε διδασκάλους εἰς τὰ ἀπώτατα ὅπου οἰκοῦσιν Ἕλληνες. Ἐφρόντισε, κατὰ τοὺς χρόνους ὅτε εἰκηκούετο, νὰ ἀποστείλῃ εἰς τὴν Εὐρώπην ἀνθρώπους εἰς τελειοτέραν μάθησιν, ἐξ ὧν οἱ ἀξιώτεροι διδάσκαλοι καὶ καθηγηταὶ τὴν σήμερόν, καὶ ὅμως αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος μετὰ τοσαῦτα ἔτη δὲν εἶνε τεθειμένος οὐδὲ βαθμίδα μίαν ἀνώτερος τῶν μαθητῶν του, ἀλλ’ ὑπόκειται εἰς τὰ αὐτὰ βάρη με τὰς αὐτὰς ἀμοιβὰς ὡς ἐκεῖνοι........ τὸν τρόπον τοῦτον τοῦ διοικεῖν καὶ κυβερνᾶν συνειθίζουσι μὲν νὰ λέγωσιν, οἱ μὴ ἀκριβολογοῦντες, ἀχαριστίαν τῆς Πατρίδος, ἡ ἱστορία ὅμως τῆς τοῦ ἔθνους παιδείας θέλει διυλίσει τὰ τό-