κατὰ τὸν Ἀγῶνα κακουχιῶν. Εἶχε τὸ παράστημα μεγαλοπρεπὲς καὶ ἐπιβλητικόν, τὴν ὄψιν φαιδρὰν καὶ τοὺς τρόπους ἀνδρικοὺς καὶ εὐθεῖς, ἄνευ τοῦ ἐλαχίστου προμεμελετημένου ἐπιτηδεύματος.
Ἡ ἰδέα τοῦ ἑλληνισμοῦ καὶ ἐν τῷ ἔθνει καὶ ἐν τῇ πολιτείᾳ καὶ ἐν τοῖς γράμμασι καὶ ἐν τοῖς ἤθεσι καὶ ἐν τῇ κοινωνίᾳ κατεῖχεν αὐτὸν ὅλον, καὶ ὑπ’ αὐτῆς μόνης ἤγετο. Ὥστε ἀπεστρέφετο τοὺς φραγκισμοὺς καὶ ἰδίως τὰ μιξοβάρβαρα ἔθη καὶ αὐτὰ τὰ βαρβαρόφωνα ὀνόματα, οἷα τὰ Ἀμπάσογλους Καραγιάννης, κτλ. Ὅθεν ἀνεβάπτισε δι’ ἑλληνικῶν ὀνομάτων πολλοὺς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ δὴ καὶ τοὺς φίλους αὐτοῦ Βενθύλον καὶ Τισαμενὸν οὕτως αὐτοὺς μετονομάσας. Τίς δὲ τῶν μαθητῶν του δὲν ἐνθυμεῖται τὴν ἀποτροπίασιν ἣν ᾐσθάνετο καὶ τὰς δριμείας ἐπιπλήξεις ἃς ἀπέτεινε πρὸς τοὺς μαθητὰς τοὺς φέροντας χειρίδας καὶ δίοπτρα ἄνευ λὀγου;
Ἐν Αἰγίνῃ διατελῶν ὁ ἀείμνηστος ἀνὴρ μετὰ τὴν ἀποκατάστασιν τῶν πραγμάτων ἐσχετίσθη μετὰ τοῦ κλεινοῦ Ἀθηναϊκοῦ οἴκου τοῦ Προκοπίσυ Βενιζέλου οὗτινος τὴν πρωτότοκον θυγατέρα Ἄρτεμιν ἐνυμφεύθη. Ἐκ τοῦ γάμου τούτου ἐγεννήθησαν τέσσαρες θυγατέρες καὶ τέσσαρες υἱοὶ ὧν ὁ τριτότοκος Κωνσταντῖνος, ἡ ὑπὸ πᾶσαν ἔποψιν εἰκὼν αὐτὴ τοῦ πατρός, προώρως ἐτελεύτησεν ἐν τῇ ξένῃ. Τὸ βάρος τῆς πολυμελοῦς ταύτης οἰκογενείας δὲν θὰ ἦτο δυσφόρητον ἐὰν ὁ μὲν Γεννάδιος εἶχε τὴν συνήθη τῶν ἀνθρώπων ὑπὲρ τῶν ἰδίων συμφερόντων φροντίδα, καὶ ἐὰν δὲν ἀφιέρου ὅλον αὐτοῦ τὸν νοῦν καὶ τὰς δυνάμεις εἰς μόρφωσιν τῶν νέων ἐκείνων ὧν τινες ἐπέπρωτο νὰ γίνωσιν αἴτιοι τῶν μεγίστων πικριῶν τοῦ βίου αὐτοῦ. Κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη ἐξαπατηθεὶς ὑπὸ τριῶν τούτων, κατευεργετηθέντων ὑπ’ αὐτοῦ, ἐγγυηθεὶς ὑπὲρ αὐτῶν καὶ τηρῶν τὴν τιμὴν τῆς ὑπογραφῆς του, ἠναγκάσθη νὰ πωλήσῃ κτήματά τινα καὶ νὰ ὑποθηκεύσῃ ἄλλα. Καταδολιευθεὶς δὲ καὶ ὑπὸ ἑτέρου τινὸς δημιουργήματός του, ὅστις ἀκολούθως ὑπερεπλούτησεν, ἦτο ἀπαρηγόρητος, οὐχὶ διὰ τὴν ἀπώλειαν τῆς περιουσίας του καὶ τὴν πενίαν τῶν τέκνων του, ἀλλὰ διότι δὲν ἠδύνατο πλέον νὰ βοηθῆ ὡς ἤθελε «τὰ καψόπαιδα» (τοὺς πτωχοὺς μαθητάς). Ὁποία δ’ ἦν ἡ μαρτυρικὴ τῳόντι ἀγωνία αὐτοῦ παρίστησιν ἡ
