ὅλοι εἰσπηδήσωσιν εἰς τὸ πανεπιστήμιον, οὐδεὶς θέλει μένει εἰς τὰ κατώτερα σχολεῖα, ὧν ὁ καταρτισμὸς εἶνε οὐχ ἧττον σπουδαῖος. Οὕτω ἀφήσας τὰς πανεπιστημιακὰς ἕδρας εἰς τοὺς μαθητάς του ἐξηκολούθησε διευθύνων τὸ ἀγαπητόν του γυμνάσιον.
Ἐξ ἐναντίας δὲ ἐδέξατο μετὰ πάσης προθυμίας τὴν καὶ τῇ φρενὶ καὶ τῇ καρδίᾳ του προσφιλεστέραν πρόσκλησιν τοῦ νὰ διδάξῃ ἐν τῇ Ῥιζαρείῳ σχολῇ, ἧς αὐτὸς προυκάλεσε τὴν σύστασιν, φιλοτιμήσας εἰς τοῦτο τοὺς ἀδελφοὺς Ῥιζάρη, καὶ ἣν αὐτὸς ἐθεμελίωσεν, ὠργάνωσε καὶ φιλοστόργως μέχρι τοῦ θανάτου του ἠγάπησεν.
Ἀλλὰ καὶ τῆς φιλεκπαιδευτικῆς ἑταιρείας αὐτὸς ὑπῆρξεν ἐκ τῶν πρώτων καὶ ἐνθερμοτέρων θεμελιωτῶν καὶ ὡς ἀντιπρόεδρος (τῆς ἐπὶ τιμῇ προεδρείας ἀφεθείσης τῷ κλεινῷ Κουντουριώτῃ) ἐπὶ πολλὰ ἔτη καθωδήγησε τὰς προόδους αὐτῆς. Καὶ τῆς ἀρχαιολογικῆς καὶ φιλολογικῆς ἑταιρείας ἦν εἷς τῶν πρώτων ἱδρυτῶν, καὶ τῶν ὀρφανοτροφείων καὶ ἄλλων ἀγαθοεργῶν καθιδρυμάτων ὑπῆρξεν ἡ ψυχὴ καὶ ἡ κινοῦσα δύναμις, ἐπιστέλλων ἀδιακόπως πρὸς τοὺς κατὰ τὰς Ἡγεμονίας καὶ τὴν Ἑσπερίαν ὁμογενεῖς, ἐξάπτων αὐτῶν τὸν ζῆλον, προτρέπων τὴν ἐλευθεριότητα καὶ καθοδηγῶν τὴν ὑπὲρ ἐθνωφελῶν ἔργων οὕτω διεγερθεῖσαν προθυμίαν αὐτῶν.
Τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἦτο προστάτης, ἦτο πατήρ, καθοδηγῶν καὶ βοηθῶν αὐτοὺς καὶ ἠθικῶς καὶ ὑλικῶς. Πάντες οἱ ἐκ τῆς ἐλευθέρας καὶ τῆς δούλης Ἑλλάδος πτωχοὶ μαθηταὶ εἰς τὸν Γεννάδιον προσέτρεχον ὅπως θεραπεύσωσι τὴν ἀνέχειάν των.
Πᾶσαν Κυριακὴν μετὰ τὴν ἐκκλησίαν ὁ ἀβραμιαῖος αὐτοῦ οἶκος ἦν πλήρης μαθητῶν, χηρῶν καὶ ὀρφανῶν. Πάντες προσήρχοντο ὡς πρὸς φιλόστοργον πατέρα. Ὁ δὲ Γεννάδιος δεχόμενος αὐτοὺς μετὰ τῆς ἀπαραμίλλου του ἐκείνης φαιδρότητος καὶ εὐπροσηγορίας εἶχε δι’ ἕκαστον λόγον καλὸν καὶ μαλακτικόν, παραίνεσιν ἢ παρηγορίαν, ἐνθάρρυνσιν ἢ ἀστειότητα.
Ὁ Γεννάδιος ἦτο μετρίου ἀναστήματος καί πως εὔρωστος, ἀλλὰ σύμμετρος τὸ δέμας. Κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη ἐχώλαινε τὸν ἕτερον πόδα, παθὼν ἐκ ῥευματισμοῦ, ἀποτελέσματος τῶν
