κηρύκων συγκληθεὶς συνῆλθεν αὖθις ὁ λαὸς ὑπὸ τὴν πλάτανον, ἐκεῖ δὲ ὁ Γεννάδιος, ἀφοῦ ἐξέθηκε τῶν κοινῶν πραγμάτων τὸν κίνδυνον καὶ τὴν ἀνάγκην τῆς μορφώσεως ἱππικοῦ: «Ἀλλὰ ποῦ, εἶπε, θέλομεν εὕρει ἵππους; Ἐδῶ βλέπω πολλούς, καὶ προύχοντας, καὶ ὑπαρχηγούς, τρέφοντας ἀνὰ δύο καὶ τρεῖς ἵππους καὶ κομπάζοντας ἐπὶ τοῦτο ἐν ταῖς ὁδοῖς. Ὅστις ἔχει ἵππον διὰ τρυφὴν καὶ ἐπίδειξιν καὶ δὲν τὸν προσφέρει εἰς τῆς Πατρίδος τὴν ἀνάγκην εἶνε ἀνάξιος νὰ λέγεται προύχων ἢ νὰ φέρῃ τὸ ξίφος τοῦ ἀρχηγοῦ. Διὰ τῶν ἵππων τούτων δυνάμεθα νὰ μορφώσωμεν ἱππικόν. Τοὺς πέρνομεν; — Τοὺς πέρνομεν, ἀνέκραξε μιᾷ φωνῇ ὁ λαός. — Καὶ ἂν δὲν μᾶς τοὺς δίδουν, τοὺς πέρνεμεν διὰ τῆς βίας; — Διὰ τῆς βίας, ἀπεκρίθησαν χιλιάδες στομάτων. Ἐμπρὸς λοιπόν, διέταξεν ὁ κινῶν τὸν λαὸν ἐκεῖνον ὡς ἡ λαῖλαψ κινεῖ τὰ κύματα.» Ἀλλὰ πρὶν ἢ προφθάσῃ νὰ ἐκτελεσθῇ ἡ δεινὴ ἐντολή, τριακόσίοι πεντήκοντα ἵπποι εἶχον κομισθῆ εἰς τὴν πλατεῖαν ἐκ συνεισφορᾶς ἑκουσίας. Τότε καλέσας ἐκ τοῦ πλήθους ὀνομαστὶ τὸν Χατζῆ Μιχάλην: «Σύ, τῷ εἶπεν ὁ Γεννάδιος, εἶσαι ἄξιος νὰ διευθύνῃς τὸ ἱππικόν. Λάβε τοὺς ἵππους, ὀργάνωσεν αὐτοὺς καὶ ἀναχώρησον ὅσον τάχιον.»
Ἰδοὺ δὲ τί διὰ τῆς ῥητερείας του ταύτης κατώρθωσε: 40,000 δραχμῶν συνεισφοράν· σύστασιν ἱππικοῦ διὰ τῆς διὰ τῆς βίας καὶ τῆς πειθοῦς παραλαβῆς 350 ἵππων παρὰ τῶν ἐν Ναυπλίῳ πολιτευτῶν καὶ φατριαρχῶν· τὴν σύστασιν τῆς φάλαγγος τῶν Θεσσαλῶν καὶ Μακεδόνων· τὴν σύστασιν τοῦ τάγματος τῶν Ἠπειρωτῶν· τὴν σύστασιν τοῦ τάγματος τῶν Ἰονίων. Καὶ οὕτως ἐξῆλθε διὰ τοῦ Καραΐσκου στρατηγοῦντος καὶ τοῦ Γενναδίου ῥητορεύοντος ἡ κατὰ τῶν Ὀθωμανῶν λαῖλαψ ἐκ τοῦ Ναυπλίου εἰς τὴν Χέρσον Ἑλλάδα. (Π. Σοῦτσος ἐν Ἡλίῳ).
Ὅτε συνῆλθεν ἡ ἐν Τροιζῆνι ἐθνικὴ Συνέλευσις ὁ Γεννάδιος ἐστάλη ἐκεῖ ὡς ἀντιπρόσωπος τῶν Ἠπειρωτῶν.
Ὅτε ὁ Κυβερνήτης ἦλθεν εἰς τὴν Ἑλλάδα εὗρε τὸν Γεννάδιον ἐν Αἰγίνῃ καὶ μετά τινας ἐμπιστευτικὰς ἀποστολὰς τῷ ἀνέθηκε τὸν ὀργανισμὸν τοῦ ὀρφανοτροφείου καὶ μετὰ ταῦτα τοῦ κεντρικοῦ σχολείου, τοῦ κατ’ ἐκείνους τοὺς χρόνους ἀνωτάτου τῆς Ἑλλάδος ἐκπαιδευτικοῦ καθιδρύματος, ἔνθα ἵδρυσε τὴν πρώτην ἑλληνικὴν βιβλιοθήκην καὶ τὸ μουσεῖον ἅτινα
