δ’ ἀπέχοντος. Ὀλίγον ὄπισθεν τοῦ διοικητοῦ συνωθοῦντο πολλοὶ τῶν Μηκονίων ἐν στάσει εὐσεβάστῳ.
…Ἐπέστρεφον οἱ πρὸ δύο περίπου μηνῶν ἀναχωρήσαντες, ὅπως πολεμήσωσιν ὑπὲρ πίστεως καὶ...., ἀλλὰ σφαλλόμεθα, ὑπὲρ Γκίζη καὶ Μακρίνας. Δύναταί τις νὰ εἰκάσῃ τὴν χαρὰν καὶ τὴν βασανίζουσαν τούς ἀναμένοντας ἀνυπομονησίαν, ἐπὶ δύο ὁλοκλήρους ὥρας παραταθεῖσαν.
Τέλος τὸ πλοῖον προσώρμισε καὶ οἱ ἐν αὐτῷ ἤρξαντο ἁποβιβαζόμενοι. . .. Αἱ χαρμόσυνοι ἀναφωνήσεις τῶν τοὺς οἱκείους περιπτυσσομένων καὶ οἱ στεναγμοὶ καὶ θρῆνοι τῶν μανθανόντων τὴν ἐν τῷ πολέμῳ τελευτὴν τῶν ἰδίων συγγενῶν διεσκέδαζον τὸν διοικητήν, ἀναμένοντα τὴν ἀποβίβασιν τοῦ πλοιάρχου.
Τὴν ἑπομένην πρωῒ λίαν οἱ Μηκόνιοι ἀνεκοίνωσαν πρὸς ἀλλήλους χαρᾶς εὐαγγέλια.
Ἐκ τῶν εἰς τὸν πόλεμον ἀπελθόντων μόλις τὸ πέμπτον εἶχε τελευτήσει μαχόμενον, εἰ καὶ ἐν Σύρῳ, ἐφ’ ἧς ἀπὸ κοινοῦ μετὰ τῶν Τηνίων μαχητῶν ἐφώρμησαν, ἠγωνίσθησαν πρὸς τὸν συγγενῆ τοῦ Μάρκου Σανούτου καὶ ναύαρχον τῆς Σικελίας Narjaud de Toucy ἢ Τούκιον, ὡς ἀμέσως μετεσχημάτισαν αὐτόν. Ἡ σχετικῶς μικρὰ αὕτη ἀπώλεια ἦτο οὐ σμικρὸν εὐτύχημα. Πλὴν τὸ κορυφοῦν τὴν χαρὰν τῶν ἀγαθῶν νησιωτῶν ἦτο ἡ ὑπὸ τοῦ διοικητοῦ διὰ τοῦ μανδάτορος δοθεῖσα εἴδησις ὅτι τῇ βοηθείᾳ τοῦ βαΐλου Χαλκίδος Ἰακώβου δὲ-Μολὶν κατέπαυσεν ὁ πόλεμος, ἀφ’ οὗ ὅμως ἐπέτυχεν ὁ δεσπότης Βαρθολομαῖος Γκίζης ν’ ἀνακτήσηται τὴν εὐνοουμένην του Μακρίναν, ὡραιοτάτην ὀχευτὴν ὄνον, δι’ ἣν ἐν τῷ γενομένῳ πολέμῳ ἐκτὸς τῶν ἀνθρώπων, οὓς οὗτος ἄϊδι προΐαψεν, ἐδαπανήθησαν 360 χιλιάδες γρόσων ἤτοι 220 χιλιάδες φράγκων.
Ιωαννησ Ζερβοσ
