Φαίνεται εἰς τὴν Εὐρώπην δὲν δένουν τῆς καρέκλαις των οἱ ἄνθρωποι εἰς τὸ κοτιλλιόν.
Ὁ νεοσ Δρελλιασ πλησιάζων τὴν Φιφίτσαν καὶ καθήμενος παρ’ αὐτῇ. — Κυρία Φιφίτσα, θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ σᾶς ζητήσω συγγνώμην;
Φιφιτσα ψυχρῶς. — Δὲν ἔχω νὰ σᾶς ἐπιτρέψω τίποτε, κύριε Δρέλλια.
Ὁ νεοσ Δρελλιασ ἱκετευτικῶς. — Σᾶς παρακαλῶ, κυρία Φιφίτσα, μὴν εἶσθε τόσον θυμωμένη μαζῆ μου… ἐγὼ σᾶς τὰ ἔλεγον ἀστειευόμενος.
Φιφιτσα διὰ φωνῆς ἐπιτιμητικῆς. — Ὀφείλετε νὰ ὁμολογήσετε ὅμως ὅτι αἱ ἀστειότητές σας δὲν ἦσαν καθόλου καθὼς πρέπει.
Ὁ νεοσ Δρελλιασ. — Ὁμολογῶ ὅ,τι θέλετε, κυρία Φιφίτσα, ἀρκεῖ νὰ μὲ συγχωρήσετε… Ἠξεύρετε πῶς εὑρίσκεται καμμιὰ φορὰ ὁ ἄνθρωπος χωρὶς νὰ θέλῃ λέγει πράγματα, τὰ ὁποῖα οὔτε κἂν σκέπτεται....
Φιφιτσα ἐξαπτομένη βαθμηδόν. — Ἔχετε μίαν μανίαν σεῖς οἱ νέοι τῶν Ἀθηνῶν.... ἀσυγχώρητον.... Χωρὶς νὰ γνωρίζετε ἕναν ἄνθρωπον, χωρὶς νὰ τοῦ ὁμιλήσετε κἄν, ἔχετε τὴν μανίαν νὰ τὸν κατηγορῆτε καὶ νὰ προσπαθῆτε νὰ τὸν διαβάλλετε ὡς τὸν χειρότερον τυχοδιώκτην…
Ὁ νεος Δρελλιασ ἐν ταπεινώσει. — Ἔχετε δίκαιον, κυρία Φιφίτσα, σᾶς ζητῶ συγγνώμην, τί ἄλλο θέλετε;
Φιφιτσα, ἥτις ἐπραΰνθη κατά τι. — Πρῶτον γνωρίζετε ποῖος εἶνε αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος τὸν ὁποῖον ἐζητήσατε νὰ ἐξευτελίσετε εἰς τὰ ὄμματά μου;
Ὁ νεοσ Δρελλιασ. — Ὄχι κυρία Φιφίτσα, ἀλλὰ ἔμαθον περὶ αὐτοῦ, ὅτι εἶνε ἀπὸ μεγάλην οἰκογένειαν, καὶ ἔπειτα εἶδα πῶς τὸν ἐχαιρέτισεν ὁ γάλλος ὁ ναύαρχος, ὅταν ὡμιλούσατε μαζῆ.... Καὶ ἂν μοὶ ἔμεινε καμμία ἀμφιβολία δὲν μοῦ μένει πλέον ἀφοῦ τὸν ὑπερασπίζετε σεῖς, τόσον ἐκθύμως.... Πῶς ὀνομάζεται;
Φιφιτσα ὑπερηφάνως. — Παλαιολόγος.
Ὁ νεοσ Δρελλιασ προσπαθῶν νὰ ἐνθυμηθῇ. — Παλαιολόγος; Παλαιολόγος; ὁ ἀδελφός μου ὁ μεγάλος εἶχεν ἕνα συμμαθητὴν Παλαιολόγον ἀπὸ τὴν Σέριφον.... μήπως εἶνε ἀπὸ τὴν Σέριφον;
Φιφιτσα συνοφρυουμένη. — Ὄχι, κύριε Δρέλλια, εἶνε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολιν.... οἱ Παλαιολόγοι κατάγονται ὅλοι ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολιν.
