νος ἀπὸ κούρασιν καὶ φεύγω κρυφὰ κρυφὰ ἀπὸ ’δῷ νὰ μὴ μὲ ἰδῇ καὶ καμμία πατρωνέσσα.
Ὁ γερων Σκαφαρεντζοσ. — Ἔχεις ἁμάξι;
Ὁ κ. Ιωαννησ Μαθιμαλησ σείων μετὰ θλίψεως τὴν κεφαλήν. — Μακάρι νὰ εἶχα....
Ὁ γερων Σκαφαρεντζοσ λαμβάνων τὸν βραχίονά του ὅπως τὸν συνοδεύσῃ. — Αἴ, καὶ πῶς θὰ πᾷς;
Ὁ κ. Ιωαννησ Μαθιμαλησ. — Μὲ τὸν σιδηρόδρομον. Θέλει κ’ ἐρώτημα; Πᾶμε ἀπ’ ἑδῶ ’ς τὰ σκοτεινὰ νὰ μὴ μὲ ἰδῇ καὶ κανείς.
Ὁ γερων Σκαφαρεντζοσ ἀκολουθῶν τὸν κ. Ἰωάννην Μαθιμάλην καὶ ἀνὰ πᾶν βῆμα προσκόπτων, διότι τὸ σκότος εἶνε ψηλαφητόν. — Μὰ ὁ σιδηρόδρομος θὰ φύγῃ εἰς τὰς τρεῖς καὶ τώρα εἶνε μόλις μία…
Ὁ κ. Ιωαννησ Μαθιμαλησ. — Μὰ ὁ σιδηρόδρομος εἶνε ἐδῶ καὶ περιμένει. Θὰ πάγω νὰ καθήσω μέσα σ’ ἕνα βαγόνι καὶ θὰ τραβήξω ἕναν ὕπνον.... αὐτὸ μόνον σοῦ λέγω....
Ὁ γερων Σκαφαρεντζοσ. — Καὶ θὰ ἠμπορέσῃς νὰ κοιμηθῇς; ἔπειτα δὲν θὰ σὲ ξυπνήσωμεν ὅταν θὰ φύγωμεν; θὰ χάσῃς τὸν ὕπνον σου.
Ὁ κ. Ιωαννησ Μαθιμαλησ χασμώμενος. — Ἔχω τέτοια νύστα ποῦ δὲν θὰ σᾶς ἐννοήσω κἂν ὅταν θὰ ἔλθετε καὶ ἕως εἰς τὰς τέσσαρας ποῦ θὰ φθάσωμεν εἰς τὰς Ἀθήνας θὰ κάμω τριῶν ὡρῶν ὕπνον μονορροῦφι!....
Ὁ γερων Σκαφαρεντζοσ. — Μὰ τί ἦλθες τότε;
Ὁ κ. Ιωαννησ Μαθιμαλησ σείων τὴν κεφαλήν. — Σ’ ἐρωτῶ κ’ ἐγώ… τί ἦλθα; Ἠμπορεῖς ὅμως νὰ μὴν ἔλθῃς;.... εἶνε μερικαὶς ὑποχρεώσεις!… τῇς ἔστειλα ποῦ τῇς ἔστειλα αὐταὶς τῇς κυρίαις πατρωνέσσαις, διότι δὲν ἀρκεῖ ὅτι ἀγοράζεις τὰ εἰσιτήρια, σὲ θέλουν καὶ νὰ ἔλθῃς, διὰ νὰ μὴ ἔχῃ ὄψιν μπαλμασκὲ ὁ χορός των.... καὶ ἦτον ἀπόψε ἡ σάρα καὶ ἡ μάρα....
Ὁ γερων Σκαφαρεντζοσ ἱστάμενος παρὰ τὴν θύραν τῆς ἐξόδου τοῦ κήπου καθ’ ἣν στιγμὴν ὁ κ. Ἰωάννης Μαθιμάλης ἡτοιμάζετο νὰ τὸν ἀποχαιρετίσῃ. — Ἄ, δὲν σοῦ εἶπα… τὸ πρᾶγμα τελειόνει.
Ὁ κ. Ιωαννησ Μαθιμαλησ. — Ποιὸ πρᾶγμα;
Ὁ γερων Σκαφαρεντζοσ. — Ὁ γάμος τῆς Φιφίτσας μὲ αὐτὸν τὸ νέον, τὸν… τὸν Κωνσταντῖνον.... ἄχ, πῶς τὸν λέγουν, εἶνε καὶ ἀπὸ μεγάλην οἰκογένειαν.... τὸν.... τὸν.... δὲν ἠμπορῶ νὰ ἐνθυμηθῶ τὸ ὄνομά του.... Κωνσταντῖνον....
Ὁ κ. Ιωαννησ Μαθιμαλησ. — Ἂς εἶνε, δὲν θὰ τὸν ἐνθυμηθῇς ποτέ.... ἐκεῖνον ποῦ ἔλεγες τέλος πάντων, τὸν ὁμογενῆ....
