Ὁ Ξανθοσ Νεοσ ἰδίᾳ δυσαρέστως. — Τί θέλει νὰ εἰπῇ μὲ αὐτά; τί ἔχω ἐγὼ νὰ κάνω μὲ τοὺς αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου;
Φιφιτσα εὔχαρις καὶ μετ’ ἀγάπης προσβλέπουπα τὸν Ξανθὸν Νέον. — Ἀλλὰ ἠξεύρετε πόσον ἀρχαία εἶνε ἡ οἰκογένειά σας; Ὁ πρῶτος Παλαιολόγος ἔγεινεν αὐτοκράτωρ εἰς τὰ 1260 ἐὰν δὲν ἀπατῶμαι… καὶ ἐκ τῆς οἰκογενείας σας ἀνεδείχθησαν ὀκτὼ αὐτοκράτορες χωρὶς νὰ λαμβάνω ὑπ’ ὄψιν τοὺς δεσπότας....
Ὁ Ξανθοσ Νεοσ μηχανικῶς. — Πῶς; ἦτο καὶ κανένας δεσπότης;
Φιφιτσα μειδιῶσα ἐπιχαρίτως. — Ἐννοῶ μέχρι τινὸς τὴν μετριοφροσύνην σας, ἀλλὰ νὰ προσποιεῖσθε πάλιν τόσην ἄγνοιαν καὶ αὐτῶν τῶν γνωστοτέρων πραγμάτων τῆς οἰκογενείας σας, αὐτὸ δὲν τὸ ἐννοῶ....
Ὁ Ξανθοσ Νεοσ ἰδίᾳ θλιβερῶς. — Σὰν νὰ μοῦ φαίνεται ὅτι μὲ κοροϊδεύει.... δὲ μ’ ἀρέσει αὐτό, ἀλλ’ ἂν μὲ νομίζῃ κουτὸν εἶνε πολὺ ἀπατημένη.
Φιφιτσα μειδιῶσα πάντοτε. — Δὲν κατωρθώσατε νὰ σώσετε τίποτε ἀπὸ τὰ ἔγγραφα τῆς οἰκογενείας σας; ἀπὸ τὰ χρυσόβουλλα; ἀπὸ τὰς περγαμηνάς; τίποτε; τίποτε; Ἐχάθησαν; ἐξηφανίσθησαν; Κρῖμα, διότι ἂν ἐσώζετο κανὲν χρυσόβουλλον, ἂν ὄχι τίποτε ἄλλο, θὰ εἴχετε ὅμως τὴν εὐχαρίστησιν νὰ τὸ δεικνύετε εἰς τοὺς φίλους σας, ὥστε ἂν ποτὲ σᾶς ἔλεγε κανεὶς τίποτε νὰ τὸ ἐπιδεικνύετε, διὰ νὰ μὴ μένῃ οὔτε ἡ ἐλαχίστη ἀμφιβολία, ὅτι κατάγεσθε ἀπὸ τὴν ἀρχαιοτάτην οἰκογένειαν τῶν Παλαιολόγων, ἡ ὁποία ἐβασίλευσε τόσα ἔτη ἐπὶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως, διότι....
Ὁ Ξανθοσ Νεοσ διακόπτων αὐτὴν ἀποτόμως. — Δεσποινίς, θὰ σᾶς παρακαλέσω νὰ μὴ μὲ περιπαίζετε, διότι ἐπὶ τέλους δὲν σᾶς ἔκαμα καὶ τίποτε κακόν....
Φιφιτσα δραττομένη τῆς χειρὸς αὐτοῦ, ἀλλ’ αὐτομάτως ἀποσύρουσα τὴν χεῖρά της. — Σᾶς περιπαίζω; πῶς ἠμπορεῖτε νὰ φαντασθῆτε ὅτι σᾶς περιπαίζω; Σᾶς βεβαιῶ ἐν πάσῃ εἰλικρινείᾳ ὅτι σᾶς ὁμιλῶ σπουδάζουσα....
Ὁ Ξανθοσ Νεοσ ἰδίᾳ ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνάγων πάσας αὐτοῦ τὰς σκέψεις. — Ὄχι, δὲν μὲ περιπαίζει… μοῦ ἔπιασε καὶ τὸ χέρι μάλιστα…
Φιφιτσα φέρουσα τὰς χεῖρας ἐπὶ τῶν παρειῶν εἰς ἔνδειξιν αἰδοῦς καὶ τὴν φωνὴν αὐτῆς γλυκυτάτην καθιστῶσα. — Νὰ σᾶς περιπαίξω; πῶς σᾶς ἐπέρασε τοιαύτη ἰδέα;
Ὁ Ξανθοσ Νεοσ ὑποβλέπων αὐτὴν δυσπίστως. — Διατί μοῦ τὰ λέγετε αὑτά;
