Κικέρων λέγει: Homines ad deos nulla se propius accedunt, quam salutem honimibus dando, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον: «Οἱ ἄνθρωποι δὲν ὁμοιάζουσι τοῖς θεοῖς κατ’ οὐδὲν τοσοῦτον ὅσον κατὰ τὴν εὐποιΐαν πρὸς τοὺς ὁμοίους των.» Ὁ Κικέρων ταῦτα εἰπὼν θὰ εἶχε βεβαίως κατὰ νοῦν ἄνδρας οἷος ὁ Σαμουὴλ Χαου. Τοῦ ἐπιφανοῦς αὐτοῦ ἀνδρὸς ὁ βίος κατηναλώθη ὑπὲρ τοῦ πλησίον καὶ δικαίως, κατὰ τὸν Κικέρωνα, δύναται νὰ κληθῇ θεοειδής.
Βεβαίως εἶναι ἀδύνατον οὐχὶ νὰ ἐξεικονίσῃ τις τὸν θεσπέσιον τοῦτον ἄνδρα κατὰ πάντας τοὺς εὐγενεῖς αὐτοῦ ἀγῶνας ἔν τε τῇ γενεθλίᾳ, αὐτοῦ γῇ καὶ ἐν τῇ δευτέρᾳ αὐτοῦ πατρίδι, τῇ Ἑλλάδι, ἣν ἐλάτρευσε καθ’ ἅπαντα τὸν βίον αὐτοῦ ἴσα τῇ φυσάσῃ καὶ ἐκθρεψάσῃ αὐτὸν μητρί, ἀλλ’ οὔτε ἁπλῆν σκιαγραφίαν νὰ παράσχῃ, φίλε κ. Σκόκε, τοῖς ὑμετέροις ἀναγνώσταις ἐντὸς τοῦ στενοῦ πλαισίου τοῦ ὑμετέρου Ἡμερολογίου.
Ἡ γῆ τοῦ Βάσιγκτων δὲν σεμνύνεται ἐπὶ τῷ μεγάλῳ αὐτῆς πολίτῃ περισσότερον ἢ ἐπὶ τῇ ἀρετῇ πολιτῶν οἷος ὁ Σαμουὴλ Χάου. Πῶς θὰ διεξῆγε τροπαιοῦχος ἀγῶνα τόσον μέγαν καὶ δεινὸν ὁ ἀδάμαστος, ἐκεῖνος στρατηλάτης ἐὰν δὲν περιεζώννυε τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ οὐχὶ μόνον χάλυψ καὶ σίδηρος ἀλλὰ καὶ ἄνδρες σιδηροί, χαλύβδινοι, οἷος ὑπῆρξεν αὐτὸς καὶ μυριάδες συμπολῖται του, καὶ οἷος ἀπεδείχθη κατόπιν ἀπ’ ἀρχῆς μέχρι τέλους τοῦ βίου του ὁ μέγας καὶ πολὺς πολίτης Σαμουὴλ Χάου;
Μόλις ἡ αὖρα τῆς ἐλευθερίας ἤρξατο ψαύουσα τὰς σεμνὰς τοῦ Ὀλύμπου καὶ τῆς Ὄσσης κορυφὰς καὶ σείουσα τὰς δειράδας τῆς Οἴτης καὶ τοῦ Ταϋγέτου, ὁ Χάου ἐχρίετο ἐν Ἀμερικῇ ἰατρὸς, ἡ δὲ πρώτη οὐρανία, αὖρα, ἥτις ἐθώπευσε τὴν ἱερὰν τοῦ νεαροῦ Ἀ-
