λικήν, τὸ γνωστὸν περισπούδαστον αὑτοῦ σύγγραμμα περὶ Δωδώνης, παραθεὶς σὺν τῇ ἐπιστημονικῇ περιγραφῇ καὶ ἀπεικονίσματα ὅλων τῶν ἐν τῷ ναῷ ἀνακαλυφθέντων μνημείων. Τὸ σύγγραμμα τοῦτο γενόμενον δεκτὸν μετ’ ἐνθουσιασμοῦ εἰς τοὺς κύκλους τῶν σοφῶν περιῆψε μεγίστην τιμὴν εἰς τὸν κ. Καραπᾶνον, περὶ οὗ οἱ σύγχρονοι συγγραφεῖς ποιοῦνται εὐφημοτάτην μνείαν.[1] Οὕτως ὁ κ. Καραπᾶνος ἐγένετο μέλος ἀντεπιστέλλον τοῦ Γαλλικοῦ Ἰνστιτούτου καὶ πλείστων ἀρχαιολογικῶν ἑταιριῶν τῆς Γαλλίας, Γερμανίας, κλπ. Δεῖγμα τῆς πρὸς τὴν ἀρχαιολογίαν εἰδικῆς ἐπιδόσεως καὶ ἐπιζήλου λατρείας τοῦ ἀνδρός, πρόκειται ἡ πλουσιωτάτη καὶ μοναδική, πολύτιμος δὲ ὑπὸ πᾶσαν ἔποψιν, ἀρχαιολογικὴ συλλογή του, ἡ ἀποτεθησαυρισμένη καὶ ταξινομημένη ἐν τῷ ἐν Ἀθήναις ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Σταδίου με-
- ↑ ΣΗΜ. — Περὶ τῶν σπουδαιοτάτων τούτων ἀνακαλύψεων τοῦ ἐν Δωδώνῃ ναοῦ ὑπὸ τοῦ κ. Καραπάνου, πλὴν ἄλλων, καὶ ὁ ἐπιφανὴς Ch. Dichl ἀφιεροῖ ὁλοκλήρους σελίδας ἐν τῷ ἄρτι ἐκδοθέντι ὀνομαστῷ συγγράμματι αὐτοῦ ὑπὸ τὸν τίτλον Excursions Argheologigues en Grèce. Ἀλλ’ ὁ κ. Dichl ἀναμφιβόλως ἀρύεται τὰς πληροφορίας αὑτοῦ κατὰ τὸ πλεῖστον ἐξ αὐτοῦ τοῦ περὶ Δωδώνης πολυκρότου συγγράμματος τοῦ κ. Καραπάνου, παραλείπει δέ, ἐξ ἀγνοίας βεβαίως, νὰ ἀναφέρῃ καὶ περὶ ὅσων, μετὰ τὴν ἔκδοσιν αὐτοῦ, περιῆλθον εἰς τὴν ἀρχαιολογικὴν Συλλογὴν τοῦ κ. Καραπάνου ἐκ τῶν μεταγενεστέρων ἐρευνῶν αὐτοῦ ἐν τῷ ἱερῷ τῆς Δωδώνης. Σημειοῦμεν ὅθεν τὰ σπουδαιότερα τῶν ὑστέρων τούτων εὑρημάτων, ἐξ ὧν ἄξια ἰδιαιτέρας μνείας εἰσὶ τὰ ὅπλα ἅτινα ὁ Πύρρος νικήσας τοὺς Ρωμαίους ἔλαβε λάφυρα καὶ ἀφιέρωσεν εἰς τὸν Δωδωναῖον Δία δι’ ἰδιαιτέρας ἐπιγραφῆς. Τὰ ὅπλα ταῦτα εἰσὶ τὰ μόνα σωζόμενα ἐξ ἱστορικῆς μάχης. Ἀλλ’ ἐκτὸς τῶν ἐκ Δωδώνης ἀποτεθειμένων κειμηλίων ἐν τῇ μοναδικῇ Συλλογῇ τοῦ κ. Καραπάνου, εὕρηνται ἀποτεθησαυρισμένα καὶ πλεῖστα ἄλλα ἀρχαῖα ἀντικείμενα, ὧν ἡ μνεία καὶ τῶν κυριωτέρων μόνων ἤθελεν ἀποβῇ λίαν μακρά. Ὡς ἰδιαζούσης ὅμως σπουδαιότητος ἀναφέρομεν ἐνταῦθα τὰ πήλινα ἀγαλμάτια ἀρχαϊκῆς τέχνης τὰ παριστῶντα ὑπὸ ποικίλας μορφὰς τὴν Ἀρτέμιδα, καὶ ἅτινα ὁ κ. Καραπᾶνος εὗρε κατὰ τὰς ὑπ’ αὐτοῦ ἐνεργηθείσας ἐσχάτως ἐν Κερκύρᾳ ἀνασκαφάς. Τὰ ἀγαλμάτια ταῦτα εἰσὶ τῆς αὐτῆς ἐποχῆς μὲ τὰ μαρμάρινα ἀγαλμάτια τὰ εὑρεθέντα ἐν Ἀκροπόλει καὶ ἀνήκοντα εἰς τοὺς παρὰ τῶν Περσῶν καταστραφέντας ναούς. Κατέχουσι δὲ ἐν τῇ ἱστορίᾳ τῆς ἑλληνικῆς τέχνης, ὡς ἔργα ἐξ ὀπτῆς γῆς, οἵαν θέσιν κατέχουσι τὰ ἀγάλματα τῆς Ἀκροπόλεως ὡς ἔργα ἐκ μαρμάρου. — Ἐπίσης ἰδιαιτέρας σημειώσεως ἄξιον εἶνε ὡσαύτως καὶ τὸ ἐν τῇ Συλλογῇ τοῦ κ. Καραπάνου εὑρισκόμενον ἅρμα τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ, τὸ εὑρεθὲν ἐν τοῖς ἐρειπίοις τοῦ ἐν Νικομηδίᾳ μεγάρου αὐτοῦ, καὶ ὅπερ ἐστὶ τὸ μόνον διασωθὲν ἀρχαῖον αὐτοκρατορικὸν ἅρμα.
