Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1891 - 097.jpg

97

---

δη Ζωγράφου ἐπὶ θυγατρί, ηὔρυνε τὸν κύκλον τῶν τραπεζιτικῶν αὐτοῦ ἐργασιῶν ἐν συνεταιρισμῷ μετὰ τοῦ ζαπλούτου πενθεροῦ του, μεθ’ οὗ συνειργάσθη μέχρι τοῦ 1874. Μετὰ τοῦτο δὲ ἐξηκολούθησε μόνος τὰς τραπεζιτικὰς αὐτοῦ ἐπιχειρήσεις μέχρι τοῦ 1876, ὁπότε, παραιτηθεὶς τούτων, μετέβη καὶ ἀποκατέστη εἰς Παρισίους, ποθῶν νὰ ἐπιδοθῇ καὶ εἰς ἐπιστημονικὰς ἀσχολίας καὶ κατ’ ἐξοχὴν περὶ ἀρχαιολογικὰς μελέτας, καθόσον ὁ κ. Καραπᾶνος, ὡς γνωστόν, ἀνέκαθεν διεφλέγετο ὑπὸ ἱεροῦ ἔρωτος καὶ ἀληθοῦς λατρείας πρὸς τὴν ἀρχαιότητα, μηδέποτε παύων τοῦ νὰ σπουδάζῃ καὶ ἐρευνᾷ τὰς καλλονὰς καὶ τὰ θέλγητρα τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ κόσμου. Οὐχ ἧττον δ’ ἐπιτυχῶς καὶ τελεσφόρως ἐνδιέτριψε καὶ περὶ ἄλλα ζητήματα κατὰ τὴν ἐν Κωνσταντινουπόλει διατριβὴν αὐτοῦ, εἴτε περὶ τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων, εἴτε περὶ τῶν συμφερόντων τοῦ ἔθνους τῷ παρείχετο ἑκάστοτε εὐκαιρία, διατελέσας καὶ μέλος τοῦ Ἐθνικοῦ Συμβουλίου καὶ πρόεδρος τοῦ αὐτόθι Ἑλληνικοῦ Φιλολογικοῦ Συλλόγου. Τῷ 1876 ἠδυνήθη νὰ πραγματοποιήσῃ ἓν διακαὲς αὐτοῦ ὄνειρον, ὅπερ διέκαιε τὰ στήθη τοῦ φιλοπάτριδος καὶ φιλαρχαίου ἀνδρός, ὅςτις ἐξ ἀδιαπτώτου ἐνθουσιασμοῦ καὶ μανίας ἱερᾶς πρὸς τὰς παραδόσεις καὶ τὰ κειμήλια τῆς ἀρχαιότητος μετέβη εἰς Ἤπειρον καὶ ἰδίᾳ δαπάνῃ ἐνεργήσας ἐπιτυχεῖς ἀνασκαφὰς ἅνεκάλυψε τὸν ναὸν τῆς Δωδώνης ἐν τῇ εὐφόρῳ κοιλάδι τῆς Τσαρακοβίστης καὶ ἤγαγεν εἰς φῶς τὰ ἐρείπια τοῦ περιφήμου μαντεῖου τοῦ Διός, πλεῖστα δὲ ὅσα ἀναθήματα, ἤτοι ἀγγεῖα καὶ λυχνοστάτας ἐκ χαλκοῦ, τρίποδας καὶ στεφάνους, βραχιόνια, ἐνώτια, κάτοπτρα, ὅπλα, κοσμήματα, καὶ ἐν γένει μεγίστην καὶ περιεργοτάτην συλλογὴν ἀντικειμένων ἀνοιγομένων περὶ την διακονίαν τοῦ χρηστηρίου τοῦ Διός, ἐν οἷς ἀξία ἰδιαιτέρας προςοχῆς εἶνε σειρὰ μικρῶν μολυβδίνων πλακῶν προερχομένων ἐκ τῶν ἀρχείων τοῦ ναοῦ, καὶ ἐφ’ ὧν οἱ προςερχόμενοι καὶ διαπυνθανόμενοι τὸ μαντεῖον ἐχάραττον τὸ κείμενον τῶν ἐρωτήσεων, ἃς ἀπηύθυνον πρὸς τὸν θεόν. Αἱ ἀνακαλύψεις αὗται τοῦ ναοῦ τῆς Δωδώνης, τοῦ ὁποίου καὶ αὐτὴ ἡ τοποθεσὶα ἠμφισβητεῖτο πρότερον, πρὶν ἢ ἐπιχειρήσῃ τὰς εὐσεβεῖς αὐτοῦ ἐρεύνας ὁ κ. Καραπᾶνος, ἐχαρακτηρίσθησαν ὡς σπουδαιόταται καὶ ἐθαυμάσθησαν ὑπὸ τῶν σοφῶν τῆς Εὐρώπης, διότι μόνον χάρις εἰς τὰ πολύτιμα ταῦτα μνημεῖα ἡ ἀρχαιολογικὴ ἐπιστήμη δύναται νὰ εἰςχωρήσῃ ἤδη ἀσφαλέστερον εἰς τὰ παρασκήνια τῶν χρηστηρίων καὶ νὰ ἀνεύρῃ τὸν ἐνδότερον θρησκευτικὸν βίον, ἤτοι τὴν πρώτην κοιτίδα καὶ τὰς πρώτας ἐκδηλώσεις τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς θρησκείας. Περὶ τῶν ἀνασκαφῶν τούτων ὁ κ. Καραπᾶνος ἐφιλοπόνησεν, ἐκδοὺς εἰς τὴν γαλ-