Χαρίλαος Τρικούπης υἱὸς τοῦ Σπυρίδωνος Τρικούπη, τοῦ πρώτου πρωθυπουργοῦ τῆς Συνταγματικῆς βασιλείας Ὄθωνος, ἐγεννήθη τῇ 11ῃ Ἰουλίου 1833 καὶ διήνυσεν ἐπί τινα χρόνον ἐν Ἀθήναις τὰς πρώτας αὐτοῦ σπουδάς. Μεθ’ ὃ, διορισθέντος τοῦ πατρὸς αὐτοῦ πρέσβεως ἐν Παρισίοις, μετέβη αὐτόθι καὶ ὁ Χαρίλαος γενόμενος μετὰ μικρὸν διδάκτωρ τῆς Νομικῆς, καὶ ἀσχοληθεὶς ἰδίᾳ εἰς τὰς πολιτειακὰς ἐπιστήμας, ὧν αἰσίαν ἐφαρμογὴν κατήρξατο νεώτατος ἔτι, ὡς γραμματεὺς τῆς ἐν Λονδίνῳ πρεσβείας, ὅπου μετά τινα χρόνον εἶχεν διορισθῇ καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ. Τῷ 1862, κατελθόντος τοῦ πατρός του εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἀνέλαδε τὴν διεύθυνσιν τῆς πρεσβείας ὁ Χαρίλαος σταλεὶς βραδύτερον καὶ ὡς ἀντιπρόσωπος τῶν ἐν Μαγκεστρίᾳ ὁμογενῶν ἐν τῇ τακτικῇ συνελεύσει, ἥτις προςεκλήθη μετὰ τὴν μεταβολὴν τοῦ 1862. Τῷ 1864 ἀπεστάλη εἰς Λονδῖνον ἵνα πραγματευθῇ τὰ τῆς ἑνώσεως τῶν Ἰονίων Νήσων μετὰ τῆς Ἑλλάδος. Ἡ ἀποστολὴ ἐκείνη, εἰς ἣν ἀναντιρρήτως εἶχε διαπρέψει, ὑπῆρξεν ἠ πρώτη ἀφετηρία τοῦ μέλλοντος πολιτικοῦ σταδίου του. Τῶ 1866 μετέσχε τοῦ ὑπουργείου Κουμουνδούρου ὡς ὑπουργὸς τῶν Ἐξωτερικῶν λίαν εὐδοκίμως, μολονότι τὰ πολιτικὰ πράγματα διήνυον κρίσιμον περίοδον ἕνεκεν τῆς ἐν Κρήτῃ ἐπαναστάσεως. Ἀπομακρυνθέντος τῆς ἐξουσίας τοῦ ὑπουργείου Κουμουνδούρου ὁ κ. Τρικούπης ἐξηκολούθει μέχρι τοῦ 1870 πολιτευόμενος ἐν Μεσολογγίῳ, ἔνθα ταχέως εἶχεν ἀποκτήσει πολιτικὴν δύναμιν, καίπερ ἀντιπαλαίων πρὸς ἰσχυρότατον πολιτικὸν ἄνδρα, τὸν ἀείμνηστον Ἐπαμινώνδαν Δεληγεώργην, ὃν εἶχε δημιουργήσει ἡ πολιτικὴ μεταβολὴ τοῦ Ὀκτωβρίου. Τῷ 1870 τῷ προηνέχθη ὑπὸ τοῦ Κουμουνδούρου ἡ ἐν Κων-
