Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
31
Ἤθελα ’κεῖ νὰ ’πήγαινα ταὶς μέραις νὰ περάσω
εἰς τὴν εἰρήνη τοῦ Ναοῦ,
κι’ αὐτοῦ τοῦ κόσμου τοῦ σκληροῦ
τὸν δρόμο νὰ τὸν χάσω.
Νὰ φέρω ἐκεῖ τὸν πόνο μου νὰ τὸν ἀποκοιμίσῃ
ἡ μυστικὴ μου προσευχή.
Μόνον ἡ Πίστις ἡμπορεῖ
τὸν ἄθλιο νὰ φωτίσῃ.
Ἤμουν παιδὶ χωρὶς καϊμὸ – μὲ πίκρα τὸ θυμοῦμαι –
κι’ ἀπὸ τῆς μάνας τὰ φιλιὰ
ἔτρεχα ’δῶ νύκτα βαθειὰ,
μὲ πόθο νὰ λυποῦμαι.
Καὶ τὸ πικρὸ τὸ σήμαντρο τὰ σπλάχνα μου ’περνοῦσε,
σὰν νὰ αἰσθανότουν ἡ ψυχὴ
ποῦ νὰ μὲ κάμῃ δυστυχῆ
ὁ πόνος δὲν θ’ ἀργοῦσε!
Γ. Μαρτινελησ
