Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
30
Ξένος εἰς ὅλα ὁ δυστυχὴς τὸν πόνο του ἀγαπάει,
ἂν εἰς τοῦ νοῦ του τὴν ἐρμιὰ
κἄποιαν ἐνθύμησι γλυκειὰ
ζηλότυπος φυλάει.
Καὶ τ’ ἀκριβὰ χρυσόνειρα τῆς νειότης τὰ χαμένα,
ὄχι, δὲν τἄσβυσ’ ὁ καιρός·
ὅλα ’ς τὸ κῦμα τοῦ Παντὸς
θὰ μείνουν χαραγμένα.
Τώρα ποῦ εἰς τόση σκοτεινιὰ δὲν ἔχω τι νὰ ἐλπίσω
καὶ βάρος ἔγεινα τῆς γῆς,
πρῶτα μου χρόνια τῆς ζωῆς,
μόνο μὲ σᾶς θὰ ζήσω.
Ὢ πόσοι νέοι, ποῦ ζοῦν ἐκεῖ ’ς τὴν μοναξιὰ κλεισμένοι,
αὐτὸν τὸν ἦχο χαιρετοῦν
καὶ τὸν Θεὸν ὑμνολογοῦν
ἀδελφικὰ ἑνωμένοι!
Κἀμμιὰ ’ς ἐκείνους συμφορὰ τὴν πίστι δὲν σαλεύει,
μήτ’ εὐτυχιὰ τοὺς ἐνοχλεῖ.
Ἕνας Θεὸς εἰς τὴν ἁγνὴ
ψυχὴ τους βασιλεύει.
