ὑπὸ ἄλλην μορφήν, πλὴν τῆς μεταλήψεως, ἀντὶ τοῦ Οὕδου βεβαίως ἤθελε πατάξει τοὺς αὐτουργοὺς τῆς αἰσχρᾶς ἐκείνης κωμῳδίας, τὸν δὲ δυστυχῆ ἐπίσκοπον ἤθελεν ἐνεγείρει, λέγων αὐτῷ ὡς τῇ μοιχαλίδι «ὕπαγε καὶ μηκέτι ἁμάρτανε». Ἂν τὰ ἐν οὐρανῷ μακάρια πνεύματα ἠδύναντο νὰ ὁπλισθῶσι δι’ αἰσθητῆς ῥομφαίας πρὸς τιμωρίαν τῶν ἐπὶ τῆς γῆς κακουργούντων, οὔτε οἱ ἱεροεξετασταὶ ἤθελον προφθάσει τοσούτους νὰ καύσωσιν ἂνθρώπους, οὔτε ἡ ἁγία Εἰρήνη νὰ τυφλώσῃ τὸν υἱόν, οὐδ’ ὁ Ἀλέξανδρος Βοργίας νὰ φαρμακεύσῃ τοὺς ὑπηκόους του διὰ τοῦ ἄρτου τῆς Εὐχαριστίας. Ἀλλὰ τὸ θανατόνειν δέδοται εἰς μόνους τοὺς ἀνθρώπους, τὰς νόσους καὶ τὸ γῆρας. Ὁ δὲ Θεὸς εἶναι μόνης τῆς ζωῆς ὁ ὑπέρτατος διανομεύς, καὶ οὔτε εἰς τοὺς ἀγγέλους ἐπιτάσσει ἔργα δημίων, οὔτε παρὰ τῶν ἱερέων του ἀπαιτεῖ νὰ στέλλωσιν ἀνθρώπους εἰς τὴν κόλασιν δι’ ἀναθεμάτων.
Εμμ. Δ. Ροϊδησ
Διὰ νὰ βαδίζῃ τις ἡσύχως τὴν ὁδὸν τῆς ζωῆς, δὲν πρέπει νὰ ἔχῃ πολὺ ὀξεῖαν τὴν ὅρασιν.
Ὁ υἱὸς πλουτίσαντος δι’ ἀτιμίας ἠμπορεῑ νὰ ἦνε τίμιος ἄνθρωπος. Ἀλλ’ ὁ γαμβρός του, ποτέ!
Ἡ καρδία τῆς γυναικὸς ὁμοιάζει μὲ τὴν χιόνα· ἅμα ὀλίγον ῥυπανθῇ, μεταβάλλεται εἰς βόρβορον.
Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἐπαινοῦν ἐνθουσιωδῶς τὰ ὡραῖαι βιβλία, ἀποφεύγουν ὅμως τὴν ἀνάγνωσιν αὐτῶν.
Βίος εὐτυχὴς δὲν ὑπάρχει. Ὑπάρχουσι μόνον ἡμέραι εὐτυχεῖς.
Εἰς τὴν ἀριθμητικὴν ἕνα κ’ ἕνα κάμνουν δύο. Εἰς τὸν ἔρωτα ὅμως ἕνα κ’ ἕνα κάμνουν… ἕνα!
