μίσεως δὲν εἶχε σημάνει ἀκόμη ὥστε σκώμματα μόνον καὶ μίση ἐπεσώρευσε κατὰ τῆς πολιᾶς κεφαλῆς του ὁ πρόδρομος οὗτος τοῦ Λουθήρου ἐκ μέρους τῶν ἱερέων, προτιμώντων νὰ καταπατῶσι καθ’ ἑκάστην τὴν ἑβδόμην ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ μᾶλλον, ἢ νὰ παραβῶσι τοὺς κανόνας τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας.
Εἰς τοιαύτην εὑρίσκοντο τὰ πράγματα κατάστασιν, ὅτε πρωΐαν τινὰ ὁ Ἀρχιερεὺς Οὗδος εὑρέθη νεκρὸς ἐν μέσῳ τοῦ νάρθηκος τῆς μητροπόλεως. Ἡ ἀποκεκομμένη κεφαλὴ ἐμόρφαζεν ἐντὸς ἕλους πεπηγμένου αἵματος, τὸ δὲ σῶμα ἐκαλύπτετο διὰ μόνου τοῦ νυκτικοῦ χιτῶνος. Ὁ ἐπίσκοπος, ἁρπαγεὶς προφανῶς ἀπὸ τῆς κλίνης του, εἶχε μετακομισθῆ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ὅπου ἐκαρατομήθη. Ἀλλὰ τίνες ἦταν οἱ δήμιοι ἢ μᾶλλον οἱ δολοφόνοι; Ἡ ἐν τῷ δωματίῳ τοῦ ἐπισκόπου κοιμωμένη γυνὴ διηγήθη τρέμουσα, ὅτι μεσούσης ἤδη τῆς νυκτός, ἀφυπνίσθη ὑπὸ ἀπαισίας τινὸς φωνῆς ψαλμῳδούσης:
Cessa de ludo
Satis ludisti, Udo[1]
Εἶτα ἀνοιχθείσης τῆς θύρας, εἰσώρμησαν εἰς τὸν κοιτῶνα μαῦραί τινες μορφαί, αἵτινες, ἁρπάσασαι τὸν ἐπίσκοπον ἐκ τῆς κλίνης, ἀπήγαγον αὐτὸν πρὸς τὴν ἐκκλησίαν, ἡ δὲ γυνὴ ἐλιποθύμησεν.
Ἐν τῇ ἐπισκοπῇ ἐφιλοξενεῖτο τότε ἐφημέριός τις ὀνόματι Φρειδερῖκος, ὅστις ἐπεδίωκε δι’ ἀσκητικῆς διαίτης τὸν τίτλον τοῦ Ἁγίου. Ὁ ἱερεὺς οὗτος εἶχε διέλθει τὴν ἀποφράδα ἐκείνην νύκτα ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ, δεόμενος τῷ Ὑψίστῳ νὰ ἐκδιώξῃ τοὺς δαίμονας, τὰς προοδευτικὰς δηλαδὴ ἰδέας, αἵτινες κατεῖχον τὸν Οὗδον. Ὁ ναὸς ἦτο ἔρημος, ἡ νὺξ ἀσέληνος, καὶ ὁ πτωχὸς ἐφημέριος ἔτρεμεν ἐν τῷ σκότει, ὅτε φοβεραὶ κραυγαὶ μετὰ θρήνων μεμιγμέναι ἀντήχησαν ἐν τῷ σκευοφυλακείῳ, ἐκ τοῦ ὁποίου ἐξελθὼν μετ’ ὀλίγον ἀνὴρ λευχείμων καὶ πελωρίους πτέρυγας φέρων ἐπὶ τῶν νώτων ἔσπευσε ν’ ἀνάψῃ τὰ κηρία τοῦ θυσιαστηρίου. Ὁ Φρειδερῖκος εἶδε τότε ἄνθρωπον ἡμίγυμνον, τὸν ὁποῖον δαιμονόσχημα φάσματα ἐκράτουν δεδεμένον· ἀλλ’ ἡ προσοχὴ αὐτοῦ προσηλώθη καὶ πάλιν εἰς τὴν θύραν τοῦ σκευοφυλακείου, δι’ ἧς εἰσήρχετο πρωτοφανὴς καὶ καταπληκτική τις λιτανεία.
Ἐπὶ κεφαλῆς ἐβάδιζον οἱ ἅγιοι προστάται τῆς Μαγδεβουργείου Ἐκκλησίας, διακρινόμενοι ἐκ τῶν ὑπὸ τῆς παραδόσεως ἀποδιδομένων αὐτοῖς παρασήμων· μετὰ τούτους εἰσῆλθον ἄγγελοι λευκοφόροι, ἡγούμενοι γυναικός, ἣν ἐκ τοῦ χρυσοῦ στεφάνου καὶ κυανοῦ πέπλου πᾶς τις ἠδύνατο εὐκόλως νὰ γνωρίσῃ ὡς τὴν
- ↑ Παῦσε διασκεδάζων, Οὗδε! ἱκανῶς διεσκεδάσας ἤδη.
