.jpg)
ΚΑΤΑ τὴν χιλιετῆ περίπου κυοφορίαν τοῦ νεωτέρου πολιτισμοῦ, ἣν ὀνομάζομεν μεσαιῶνα, αἱ ἀνεξήγητοι τῆς φύσεως λειτουργίαι, τὰ καὶ σήμερον ἀκόμη σκοτεινὰ φαινόμενα τοῦ ἠλεκτρικοῦ ῥευστοῦ καὶ τοῦ μαγνήτου, πρὸ πάντων δέ, τὰ ἕνεκα τῆς κακοπαθείας καὶ τῆς μοναστικῆς ἀργίας ἐπιπολάζοντα νοσήματα τῶν νεύρων καὶ τοῦ ἐγκεφάλου ἐπλήθυναν παρὰ ταῖς τότε ἀνθρώποις τὴν ὑπὸ ποικίλα ὀνόματα ἐπιφοίτησιν παντοίων δῆθεν ὑπερφυσικῶν ὄντων. Τὰ ἀόριστα σχήματα, ἅτινα τὸ βλέμμα τοῦ ἐκστατικοῦ ἐδίωκε μεταξὺ τῶν νεφῶν, ὠνομάσθησαν συλφίδες, οἱ ἐκ τῆς φλογὸς ἀναπηδῶντες σπινθῆρες ἢ αἱ ὑπεράνω τοῦ ἕλους πλανώμεναι λάμψεις σαλαμάνδραι, αἱ ἀναθυμιάσεις τῶν πεδιάδων μετὰ τὴν βροχὴν χθονοδαίμονες (gnomes) καὶ οὕτω καθεξῆς. Ταῦτα ἦσαν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ κληροδοτήματα τῆς πρὶν πολυθεΐας, χαρίεντα πλάσματα τῆς ἡβώσης τῶν ἀρχαίων φαντασίαις, ἄτινα
- ↑ Πλατ. Φαῖδρ. ἔκδ. Ῥουνκέν, τόμ. η′, σελ. 5.
• ΣΗΜ. — Ὡς γνωστόν, ἐν τῷ Ἡμερολογίῳ τοῦ 1889, ἀπὸ πρακτικοῦ ὅλως πνεύματος προαγομένη ἡ Διεύθυνσις αὐτοῦ, ἐθεώρησε σκόπιμον νὰ παραθέσῃ ἐν ἀρχῇ πάσης σχετικῆς διατριβῆς καὶ τὴν προςωπογραφίαν ἑνὸς ἑκάστου ἐκ τῶν συνεργατῶν, οἵτινες ἄλλως τε,
