δικαιώματα καὶ εἰς τὰς προσωπικὰς ἀρετάς του δὲν ἐδίστασε ν’ ἀποστείλῃ αὐτὸν μέλος τῆς ἐπιτροπῆς μετὰ τοῦ Κανάρη, καὶ Ζαΐμη, ὅπως προσφέρωσι τὸ στέμμα τῆς Ἑλλάδος εἰς τὸν ἐπ’ αἰσίοις βασιλεύοντα Γεώργιον, πρίγκηπα τότε τῆς Δανίας. Ἀναντιρρήτως καὶ εἰς τὴν περίστασιν ἐκείνην ἂν καὶ ξένην οὕτως εἰπεῖν τῆς δικαιοδοσίας του, ἀπέδειξε τὰ οἰκογενειακὰ προτερήματά του, τὴν ὀξύνοιαν δηλ. καὶ ἀξιοπρέπειαν.
Ἐπανελθὼν ἐκ τῆς ἀποστολῆς του διήνυσε πλέον καθαρῶς πολιτικὸν στάδιον. Διὰ τοῦτο εἴδομεν αὐτὸν ἐπανειλημμένως ἀνελθόντα τὸ ὑπουργεῖον τῶν στρατιωτικῶν τὸ ὁποῖον ᾐσθάνετο καλῶς τὴν διέπουσαν χεῖρα ὁσάκις τὸ διηύθυνεν ὁ Δημήτριος Γρίβας διότι εἶχεν εἰς ὕπατον βαθμὸν τὴν θέλησιν καὶ τὴν ἀξιοπρέπειαν, μέχρις ἐλαττώματος δύναταί τις εἰπεῖν. Κατὰ τὸ 1882 ἀπέτυχεν τῆς βουλευτικῆς θέσεως ἡ δὲ τότε κυβέρνησις τοῦ κ. Τρικούπη ἀπέβλεψε πρὸς αὐτόν, καὶ δικαίως, οὐδεὶς κάλλιον αὐτοῦ ἠδύνατο τὴν Θεσσαλίαν τότε νὰ διοικήσῃ· μόνη ἡ στιβαρὰ χεὶρ τοῦ Δ. Γρίβα ἠδύνατο νὰ ἐπαναγάγῃ τὴν σεσαλευμένην τάξιν ἐν τῇ χώρᾳ ἐκείνη μόλις μετὰ τὴν προσάρτησιν. Ὁ κ. Τρικούπης προβιβάσας αὐτὸν ὑποστράτηγον ἀπέστειλεν εἰς Θεσσαλίαν ἀρχηγὸν τοῦ ἐκεῖ στρατοῦ, καὶ ἐπαναλαμβάνομεν νὰ εἴπωμεν ὀρθῶς ἔκρινε περὶ τοῦ ἀνδρός. Παραιτηθεὶς μετὰ ταῦτα μετέβη εἰς Παρισίους ἵνα καὶ γνώσεις προσκτήσῃ καὶ ἀνάπαυσιν ἀπολαύσῃ, ἀλλ’ ἐπελθούσης τῆς διαλύσεως τῆς βουλῆς ἐκείνης, ἐπέστρεψεν εἰς τὴν ἰδιαιτέραν του ἐπαρχίαν, τὴν γενναίαν Ἀκαρνανίαν, τὴν θρηνοῦσαν τὴν στέρησίν του σήμερον, συνηνώθη μετὰ τοῦ πολιτικοῦ του ἀντιπάλου Τατσέλου Γ. Μαυρομμάτη, καὶ ἐξῆλθον διὰ καταπληκτικῆς πλειοψηφίας βουλευταί. Ἐν τῇ βουλῇ τῆς 7 ἀπριλίου ὁ Δ. Γρίβας ἐτήρησε θέσιν μᾶλλον ἐπιφυλακτικήν. Ἐν δὲ τῇ νομαρχιακῇ ἐκλογικὴ περιφερείᾳ εἶνε γνωστοὶ οἱ λόγοι δι’ οὓς ἀπέτυχε. Μετὰ τὴν ἀποτυχίαν του ταύτην μετέβη καὶ πάλιν εἰς Γαλλίαν, ὅπου καὶ ἀπέθανεν ἤδη.
Ἡ ἀπώλεια τοῦ Δ. Γρίβα, ἐν ταῖς παρούσαις μάλιστα περιστάσεσι, πρέπει νὰ θεωρῆται ἀπώλεια ἐθνική· διότι καὶ ὁ στρατὸς ἀπόλλυσι σπουδαῖον στρατιωτικὸν πρόσωπον καὶ τὸ ἔθνος ἄνδρα δυνάμενον πολλὰ ὑπὲρ αὐτοῦ νὰ πράξῃ, διότι, πρέπει νὰ τὸ εἴπωμεν, εἰς οὐδεμίαν ἄλλην περίστασιν τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος ἐφάνη τόσον στεῖρον πολιτικῶν καὶ στρατιωτικῶν ἀνδρῶν. Ἀλλὰ καὶ ἡ ἰδιαιτέρα του πατρίς, ἡ Ἀκαρνανία, ἐθρήνησε τὴν στέρησιν τοιούτου ἐξόχου τέκνου της.
