πτυχίον της καὶ ἐπροτίμα ν’ ἀναγινώσκῃ μᾶλλον τὰ διδασκόμενα ἐν τῷ σχολείῳ δράματα ἢ τὰ «Δράματα τῶν Παρισίων» τοῦ Ponson de Terrail, τὰ ὁποῖα ὁ Πλάτων εἶχεν ὑπὸ τὸ προσκεφάλαιόν του, ὡς ὁ μέγας Ἀλέξανδρος τὸν Ὅμηρον.
Ἐννοεῖτε τώρα εὐκόλως, ὁπόσον ἠδύνατο ὁ ἔρως νὰ συμβιβάσῃ τοὺς δύο αὐτοὺς χαρακτῆρας!
Ἦτο ἡ ὥρα 5η μ. μ.
Ἡ Ἑλένη εἶχεν ἐπιστρέψει ἐκ τοῦ σχολείου καὶ ἐκάθητο ἐν τῷ δωματίῳ της μελετῶσα πρὸ τοῦ κομψοῦ αὑτῆς γραφείου τὰ μαθήματα τῆς ἑπομένης ἡμέρας. Καὶ ὁ Πλάτων ἐπέστρεψεν ἐκ τοῦ σχολείου του, ἀλλ’ αὐτὸς ἔρριψε τὰ βιβλία καὶ ἤρχισε νὰ μελετᾷ… σχέδια κατακτήσεως τῆς καρδίας ἐκείνης. Ἐσκέφθη νὰ τὴν ἁρπάσῃ, ὡς ὁ Πάρις τὴν Ἑλένην τοῦ Μενελάου, καὶ ἀποτόμως νὰ τῇ ἐκφράσῃ οὕτω τὸν διακαῆ πόθον του, ἀλλ’ ἐφοβεῖτο δεύτερον Τρωικὸν πόλεμον μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τοῦ πατρός της, εἰς τὸν ὁποῖον ἦτο βέβαιος, ὅτι δὲν θὰ ἐξήρχετο νικητής.
Τί νὰ κάμῃ λοιπόν;
Νὰ μαλάξῃ τὴν σκληρὰν καρδίαν της διὰ τῆς πειθοῦς. Τὸ ἀπεφάσισε καὶ ἤρχισε νὰ τὸ πραγματοποιῇ. Εἰσῆλθε συγκεκινημένος εἰς τὸ δωμάτιόν της — εἶχε τὸ δικαίωμα αὐτό, ἀφοῦ ἦσαν πάροικοι αἱ δὲ οἰκογένειαί των συνεδέοντο διὰ στενῆς φιλίας — καὶ δι’ ἐπιδεξίου τρόπου ἀφῆκε νὰ κλεισθῇ ἡ θύρα.
— Αἰωνίως θὰ διαβάζῃς, Ἑλενίτσα, αὐτὰ τὰ σχολαστικὰ βιβλία; Ἦτο ἡ πρώτη ἐπίθεσις.
