nale, ἢ πρόσωπα φανταστικῶν ἡρώων ἀρειμανίως τὸν μύστακα ἀνεστραμμένον ἔχοντα ἢ γυμνάσματα πρόχειρα ἀτέχνων σκηνογράφων ἐκλαμβανόμενα ἢ ὡς συμβολικαὶ παραστάσεις ἀγνώστου τέχνης ἢ ὡς μορφαὶ ὄντων ἀγνώστου ὑπάρξεως. Μικρὰ θύρα, ἐφ’ ἧς ἐπὶ τοῦ ἔξω μέρους εἶνε, προφανῶς διὰ τοῦ λιχανοῦ ἐμβαπτισθέντος ἐντὸς μελάνης ἢ πρασίνου χρώματος, γεγραμμένη κακῶς αὐστηροτάτη ἀπαγόρευσις τῆς εἰσόδου «εἰς τοὺς μὴ ἔχοντας ἐργασίαν», φέρει πρὸς τὸν κυκλωτερῶς περιζώνοντα τὴν σκηνὴν διάδρομον, μεθ’ ὃν ἡ σκηνή.
Τὸ δρᾶμα ἤρχισε πρὸ πολλοῦ, ἡσυχία δὲ βασιλεύει εἰς τὴν πλατεῖαν τοῦ θεάτρου, τῶν πάντων παρακολουθούντων τὴν ἀνέλιξιν τῆς περιπετειώδους ὑποθέσεως τοῦ ἀφανοῦς καὶ ἀσήμου δραματουργοῦ, κύριος οἶδε τίνος ἐθνικότητος, συρράψαντος ἐκτρωματικῶς τὰς ἀηδεστέρας σκηνὰς μετὰ τῶν φρικωδεστέρων ἐγκλημάτων, δραματουργοῦ ἔχοντος ὡς τύπον ἰδανικοῦ Πραντζίνηδες καὶ Ἀντεροβγάλτας τοῦ Λονδίνου, ἀναμίξαντος τοὺς ἀπιθανωτέρους διαλόγους μετὰ τῶν τερατωδεστέρων ἐπεισοδίων, τῶν μελοδραματικωτέρων ἐκχύσεων βρωμοαισθημάτων ποταπῶν καὶ χυδαιοτάτων, ἐγκατασπείραντος τετριμμένας δημοκοπικὰς ἰδέας κατὰ τῶν πλουσίων καὶ τῆς βασιλείας, συσσωρεύσαντος κοινοὺς τόπους καὶ ψευδεῖς συγκινήσεις, διαπράξαντος καθαρῶς φιλολογικὸν πραξικόπημα ἐπιτρεπόμενον μόνον εἰς Βούλγαρον δραματουργὸν ἐσχάτης τάξεως, ἀπὸ τοῦ ὁποίου ὅμως, φίλτατε ἀναγνῶστα, μάθε ὅτι ἐξαρτᾶται δυστυχῶς ἡ ζωή, ἡ συντήρησις καὶ ὁ σιτισμὸς ὁλοκλήρου τοῦ θιάσου, κατ’ ἀνάγκην ὀφειλομένη εἰς τὰς καλαισθητικὰς ἀπαιτήσεις τοῦ ἑλληνικοῦ δημοσίου ἐννοοῦντος σήμερον τὴν συγκίνησιν ποταμοὺς δακρύων καὶ ἀγωνίαν τοῦ στήθους φρικώδη, τὸν γέλωτα προϊὸν ἀσέμνων κινήσεων καὶ χονδροειδεστάτων κωμικῶν ἐκφράσεων τοῦ 1830, τὸ θέατρον μπακάλικο ὅπου ὁ καθένας κάνει ὅ,τι τοῦ κατέβει ’ς τὸ κεφάλι
Horror! Horror! Horror!
— Καλησπέρα φίλτατε Α....
— Ὤ Καλησπέρα… τί κάνεις;… μὲ συγχωρεῖς… βιάζομαι νὰ ντυθῶ… δὲν κάθεσαι;
Εἰσῆλθον εἰς τὸ καμαρίνι καὶ ἐκάθησα χωρὶς νὰ ἐνοχλήσω τὸν φίλον μου ἠθοποιόν, ὅστις περιρρεόμενος ἀπὸ τὸν ἱδρῶτα ἐπρόκειτο νὰ ὑποδυθῇ πρόσωπον Ῥώσσου στρατηγοῦ καταφθάσαντος ἐκ Σι-
