Ἠ δυστυχὴς Ἰοκάστη ἀπαγχονίζεται ὁ δὲ Οἰδίπους καταρᾶται βαρύτατα τοὺς αἱμομικτογεννήτους υἱούς του Ἐτεοκλέα καὶ Πολυνείκη «θηκτῷ σιδήρῳ μερίσαι τὴν βασιλείαν» καὶ ἐξορύσσει τοὺς ὀφθαλμούς του. Φεύγει ἐκ τῶν Θηβῶν, διωχθεὶς καὶ χειραγωγούμενος ὑπὸ τῆς θυγατρός του Ἀντιγόνης, ἔρχεται εἰς τὸν ἐν τῇ Ἀττικῇ τερπνότατον Κολωνὸν πρὸς τὸ ἄλσος τῶν Εὐμενίδων, ἔνθα μετ’ ὀλίγον καὶ ἀποθνήσκει παρὰ ταῖς θεαῖς.
Δεινὴν φέροντες ἐπὶ τῆς κεφαλῆς των τὴν πατρικὴν ἀρὰν οἱ ἐκ τῆς Ἰοκάστης υἱοὶ τοῦ Οἰδίποδος ἤρισαν τότε πρὸς ἀλλήλους λυσσωδῶς περὶ τῆς διαδοχῆς τοῦ θρόνου. Εἰς τοιαύτην δὲ περιῆλθον διαμάχην, ὥστε ὁ Πολυνείκης μένεα πνέων, κατέφυγεν εἰς τὸν βασιλέα τοῦ Ἄργους Ἄδραστον, ζητῶν τὴν συνδρομήν του πρὸς ἀνάκτησιν τῆς βασιλείας τῶν Θηβῶν.
Ἐκ τῆς περιστάσεως ταύτης προῆλθεν ἡ σημαντικωτάτη καὶ διάσημος, ὅσον καὶ ἡ Ἀργοναυτική, εἰς τοὺς ἡρωϊκοὺς ἐκείνους χρόνους ἐκστρατεία τῶν Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας, δι’ ἣν ὁ μέγας Αἰσχύλος ἐποιήσατο ἀθάνατον τραγῳδίαν. Οἱ ἑπτὰ δὲ οὗτοι ἐκστρατεύσαντες ἦσαν ὁ Ἄδραστος ὁ κλεινὸς βασιλεὺς τοῦ Ἄργους, Ἀμφιάραος ὁ ἀγακλειτὸς μάντις, ὁ χαλκεοτευχὴς Καπανεύς, ὁ γαῦρος, φοβερός, καὶ γίγαντι προσόμοιος Ἱππομέδων, ὁ ἔχων τὸν Ἄρη ἐν τοῖς στέρνοις του Τυδεύς, ὁ καταβόστρυχος καὶ ὡραιότατος Παρθενοπαῖος καὶ ὁ Πολυνείκης, πάντες ἐπιφανεῖς καὶ διάσημοι ἥρωες καὶ στρατηλάται. Τούτους συνήθροισε πάντας ὁ Ἄδραστος, χάριν τοῦ Πολυνείκους, πρὸς ὄν, ἐλθόντα εἰς Ἄργος, ἔδωκεν εἰς γυναῖκα τὴν θυγατέρα του Ἀργείαν καὶ ἐκτὸς τοῦ ἱπποτισμοῦ, νὰ ὑπερασπίσῃ τὸν ἀδικούμενον ἡγεμονίδην, εἶχε ν’ ἀγωνισθῇ καὶ ὑπὲρ τοῦ ἰδίου γαμβροῦ.
Πρὶν ἢ ἀναχωρήσωσιν ἐξ Ἄργους, ὁ Πολυνείκης καὶ οἱ συνεκστρατεύοντες Ἀργεῖοι ἐπεκαλέσθησαν καὶ τὴν συνδρομὴν τῶν θεῶν. Ὀλίγον ἔξω τῆς πόλεως καὶ ἐπὶ τῆς εἰς Μαντίνειαν ἀγούσης ὁδοῦ ὑπῆρχεν ἱερὸν διπλοῦν καὶ πρὸς δυσμὰς καὶ πρὸς ἀνατολὰς ἔχον εἴσοδον. Εἰς τὸ ἱερὸν δ’ ἐκεῖνο προσῆλθον εὐλαβῶς καὶ ἀνέθηκαν ξόανα τῆς Ἀφροδίτης καὶ τοῦ Ἄρεως. Ἐπὶ δὲ τοῦ ἐν τῇ πόλει βωμοῦ τοῦ Ὑετίου Διὸς ὤμοσαν «νὰ μὴ ἐπανέλθωσι ζῶντες, ἐὰν μὴ κυριεύσωσι τὰς Θήβας.»
Οἱ ἑπτὰ ἡγεμόνες, ἐκστρατεύσαντες ἐξ Ἄργους ἐπὶ Θήβας ἐστάθμευσαν ἐν Νεμέᾳ, ἔνθα ἀνέμενεν αὐτοὺς ἀξιομνημόνευτος σκηνή.
Βασιλεὺς τῆς Νεμέας ἦτο ὁ Λυκοῦργος, ἱερεὺς τοῦ Διὸς καὶ υἱὸς τοῦ Φέρητος, εὐγενὴς τὴν καταγωγὴν ἄναξ, ὡς ἕλκων τὸ
