ἀπέφυγε τὴν σύζυγον αὑτοῦ καὶ βασίλισσαν Ἰοκάστην ὅτε δὲ αὕτη ἔτεκεν υἱόν, ὁ Λάϊος ἐξέθετο τὸ δύσμοιρον βρέφος εἰς τὸν Κιθαιρῶνα.
Ἀλλὰ τὸ βρέφος, ὅπερ ὠνομάσθη Οἰδίπους, διασωθέν, ἠνδρώθη ἐν Κορίνθῳ. Ἐπειδὴ δὲ ὁ κόσμος ἐνέπαιζεν αὐτόν, ὡς νόθον, ἠρώτησε τὸ περίφημον μαντεῖον τῶν Δελφῶν περὶ τοῦ πατρὸς αὑτοῦ καὶ ἡ Πυθία τῷ ἀπεκρίθη νὰ μὴ ἐπανέλθῃ εἰς τὴν πατρίδα του, διότι ἐπέπρωτο νὰ φονεύσῃ τὸν πατέρα, λάβῃ δὲ σύζυγον τὴν μητέρα του.
Ἔφριξεν ὁ Οἰδίπους ἐπὶ τῷ ἀπαισίῳ χρησμῷ καὶ φεύγων τὴν Κόρινθον, ἣν ἐγνώριζεν, ὡς πατρίδα αὑτοῦ, ἀνεχώρησε πρὸς τὴν Βοιωτίαν καὶ Φωκίδα.
Εἰς μάτην ὅμως ὁ τάλας ἔφευγε τὸ πεπρωμένον του! Τίς ποτε θνητὸς ἠδυνήθη νὰ τὸ διαφύγῃ; Ἡ θεία ἀρὰ παρηκολούθει τὰ βήματα αὐτοῦ πανταχοῦ καὶ δὲν ἐβράδυνε νὰ ἐκπληρωθῇ ἀπαισίως.
Καθ’ ὁδὸν ὁ Οἰδίπους συνήντησεν ἀκολουθίαν, συνοδεύουσαν ἅμαξαν, ἐφ’ ἧς ἐπῳχεῖτο ἀνὴρ μεγαλοπρεπὴς καὶ ἀξιοσέβαστος. Ὁ Οἰδίπους συγκρούεται πρὸς τοὺς ἀκολούθους καὶ φονεύει τὸν ἐποχούμενον, ὃν δὲν ἐγνώριζε καὶ ὅστις ἦτο… ὁ πατὴρ αὑτοῦ βασιλεὺς Λάϊος.
Ἐξοργίζονται οἱ θεοὶ κατὰ τῆς ἐπαράτου πόλεως τῶν Θηβῶν καὶ ἀποστέλλουσιν αὐτῇ τὴν Σφίγγα, φοβερὸν τέρας, ἔχον πρόσωπον παρθένου, στῆθος δὲ καὶ χεῖρας καὶ πόδας καὶ ὄνυχας λέοντος, οὐρὰν δὲ δράκοντος, καὶ πτερὰ ὀρνέου, δι’ ὧν ἵπτατο. Ἡ Σφὶγξ ἐμάστιζε τὰς Θήβας, τρώγουσα τοὺς κατοίκους της, ἀδυνατοῦντας νὰ λύσωσιν αἴνιγμα, ὅπερ ἐδίδαξαν αὐτῇ αἱ κόραι τοῦ Διὸς Μοῦσαι. Ὁ διάδοχος τοῦ Λαΐου καὶ γυναικάδελφος, φιλόλαος δὲ βασιλεὺς Κρέων, περιελθὼν εἰς τὴν ἐσχάτην ἀμηχανίαν διὰ τὴν συμφορὰν τοῦ λαοῦ του, προέβη εἰς μεγάλην θυσίαν καὶ ὑπεσχέθη τῷ λύτῃ τοῦ αἰνίγματος τὸ λαμπρότατον τῶν βραβείων, δηλ. τὸν θρόνον τῶν Θηβῶν καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ Ἰοκάστην. Ἐξ ἀπαισίας συμπτώσεως ἀναφαίνεται τότε ἐκεῖ ὁ Οἰδίπους καὶ λύει τὸ αἴνιγμα. Ἡ Σφίγξ, ἐκ τῆς θλίψεως τῆς ἥττης, ἔρριψεν ἑαυτὴν ἀπὸ τῆς ἀκροπόλεως καὶ ἀπέθανεν οἰκτρῶς, ἀπηλλάγησαν δὲ οὕτως αὐτῆς αἱ Θῆβαι· ὁ δὲ Οἰδίπους ἀνηγορεύθη βασιλεὺς τῶν Θηβῶν καὶ ἔλαβε σύζυγον τὴν Ἰοκάστην! Οὕτως ἐξεπληρώθη ὁ χρησμὸς καὶ τὸ τρομερὸν πεπρωμένον.
Ὁ τριστάλας Οἰδίπους ἠγνόει, ὅτι ἐφόνευσε τὸν πατέρα του καὶ ἔλαβε σύζυγον τὴν ἰδίαν μητέρα. Ἀλλ’ οἱ θεοὶ δὲν τὸν ηὐσπλαγχνίσθησαν καὶ μετ’ ὀλίγον ἡ φρικώδης ἀλήθεια διεκοινώθη. Ζοφερὰ ὀδύνη ἐπικάθηται τότε εἰς τὰς Θήβας καὶ πληροῖ ἀπογνώσεως καὶ αἴσχους τὰ ἀνάκτορα.
