τούτῳ ἵδρυσιν τῆς Γαλλικῆς Ἑταιρίας. Τὸ ἑπόμενον ἔτος διωρίσθη πρεσβευτὴς τῆς Ἑλλάδος εἰς Ἱσπανίαν, ἐκ τῆς θέσεως δὲ ταύτης παρῃτήθη περὶ τὰ τέλη τοῦ 1884. Κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο σφοδρὸς εἶχεν ἐξεγερθῇ κατ’ αὐτοῦ πάταγος ὑπὸ τῆς πολιτικῆς κερδοσκοπίας, μοχθούσης νὰ παραστήσῃ ἐν τῇ διανοίᾳ τοῦ κόσμου ὡς ἐπισφαλῆ καὶ ἐπιζημίαν δῆθεν τὴν ἐπιχείρησιν τῆς Κωπαΐδος. Ἀλλ’ ὁ Σκουλούδης ἀδιάσειστον πρὸς τὴν ἐπιτυχίαν καὶ τὸ κοινωφελὲς τοῦ ἔργου τρέφων πεποίθησιν, ἀντιπαρήρχετο μετ’ ἀδιαφορίας καὶ περιφρονήσεως τὰ βέλη τῶν ἐχθρῶν ἐπαναλαμβάνων συχνάκις πρὸς τοὺς ἀδημονοῦντας τῶν φίλων του ἐπὶ τῇ τερατωδίᾳ τῶν ἐκ συστήματος κατασκευαζομένων θρυλημάτων, ὅτι ἡ καταλληλοτέρα πρὸς τὰς λοιδορίας ἀπάντησις ἔσται ἡ προςεχὴς τοῦ ἔργου περάτωσις. Κατὰ τὰς ἐκλογὰς τῆς 7ης Ἀπριλίου, καθ’ ἣν τὸ γόητρον τῆς κυβερνήσεως εἶχε συμπαρασυρθῇ ἐπὶ μικρὸν ὑπὸ τοῦ σχηματισθέντος ἐκ τῶν γνωστῶν περιστάσεων ῥεύματος τῆς ἀντιπολιτεύσεως, ὁ Σκουλούδης ἀπέτυχε δι’ 70 μόνον ψήφων. Ἀλλὰ κατὰ τὰς ἑπομένας ἐκλογὰς τοῦ 1887 ἐξελέγη βουλευτὴς Κυκλάδων μεθ’ ὁλοκλήρου τοῦ δωδεκαμελοῦς συνδυασμοῦ του πλὴν ἑνός. Ἀπὸ τοῦ 1874 διατελεῖ ἐκ τῶν ἐπισημοτέρων πολιτικῶν φίλων τοῦ κ. Τρικούπη, πρὸς ἐνίσχυσιν τοῦ ὁποίου καὶ τῆς μερίδος αὐτοῦ ἀδιαλείπτως ἐργάζεται, ἐκ πεποιθήσεως καὶ εἰλικρινοῦς ἐκτιμήσεως πρὸς τὸν Πρόεδρον τῆς Κυβερνήσεως ἐλαυνόμενος.
