— Σὲ καλό σου, Τάκη, σήμερα. Δὲν σ’ ἐννοῶ διόλου.
— Μήτε θὰ μ’ ἐννοήσῃς! Αὐτὸ μόνον νὰ μάθῃς, ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀνεξαιρέτως σήμερα, καὶ αὐτοὶ ἀκόμη ποῦ σοῦ σφίγγουν τὸ χέρι καὶ σοῦ κάμνουν τὸν φίλον καὶ τὸν ἀφωσιωμένον, ὅλοι, ὅλοι εἶνε ψεῦσται, θηρία, ἑρπετά. Τοὺς ἀγαπᾷς, τοὺς εὐεργετεῖς, πιστεύεις εἰς τὰ ὡραῖά των λόγια, συγκινεῖσαι μὲ τὰ τρυφερά των δῆθεν αἰσθήματα, καὶ ἅμα τοὺς δοκιμάσῃς ’λίγο ’στὰ πράγματα, τοὺς εὑρίσκεις ὅλους μικρούς, ἐλεεινούς, γελοίους! Οὔτε φιλία ὑπάρχει σήμερα, οὔτε εὐγνωμοσύνη, οὔτε συνείδησις, οὔτε τίποτε. Συνείδησις· κολοκύθια! Ὅλα εἶνε ἐπιφάνεια. Εἰς τὸ βάθος ἐγωϊσμὸς καὶ ἀναισθησία!…
Καὶ μετὰ μικρὰν διακοπήν, καθ’ ἣν ἀνέπνευσε δὶς ἢ τρὶς μετὰ κόπου, καταφαίνοντος ἐνδόμυχον ἠθικὴν ἀγωνίαν:
— Ἀκοῦς ἐκεῖ! ἐξηκολούθησεν. Ἀκοῦς! Νὰ εὑρεθῶ καὶ ἐγὼ χθὲς πρώτη φορὰ εἰς μίαν ἔκτακτον οἰκονομικὴν στενοχωρίαν, νὰ πρόκηται δι’ ἐμὲ ζήτημα φιλοτιμίας καὶ ὑπάρξεως, ζήτημα ἄρτου, μ’ ἐννοεῖς;…
Καὶ ἡ φωνή του ἐχρωματίσθη διὰ τόνου προδίδοντος σπαραγμὸν ψυχῆς.
— Τί λέγεις, Τάκη; πότε ὅλα αὐτά;
— Νὰ ἔχῃς ἕνα σπητονοικοκύρη ἀλιτήριο, ἕνα θηρίον ἀνήμερον, ὁ ὁποῖος νὰ θέλῃ νὰ σὲ πετάξῃ ’στὸ δρόμο ἐπειδὴ δὲν εὐκολύνθης νὰ τοῦ προπληρώσης τὸ νοῖκι ’στὴ πρώτη τοῦ μηνός· νὰ ἔχῃς ἕνα ξενοδόχο βάναυσο ὅςτις σοῦ ξυνίζει τὰ μοῦτρα, διότι ἔτυχε χθὲς πρώτη φορὰ νὰ τοῦ ζητήσης πίστωσι διὰ τρεῖς-τέσσαρας ἡμέρας· καὶ εἰς τὴν ἀπελπισία σου νὰ καταφεύγῃς εἰς ὅλους ἐκείνους τοὺς ἀφωσιωμένους ἕως χθὲς φίλους σου, τοὺς ὁποίους ἠγάπησες, ἐπίστευσες. εὐεργέτησες; τοὺς ἐδάνεισες τόσες φορὲς ἀπὸ τὸ ὑστέρημά σου, χωρὶς ποτὲ νὰ τοὺς ἐνοχλήσῃς νὰ σοῦ ἐπιστρέψουν τὰ ὀφειλόμενα· νὰ τοὺς ἐξηγῆς τὴν τρομερὰν στενοχωρίαν σου, νὰ τοὺς παρακαλῇς μὲ τὰ δάκρυα νὰ σοῦ ἐπιστρέψουν τὰ χρήματά σου, ἀδελφέ, καταλαμβάνεις; τὰ χρήματά σου, μὲ τὰ ὁποῖα σὺ ἄλλοτε τοὺς ἔσωσες ἀπὸ παρομοίαν δύσκολον θέσιν καὶ αὐτοὶ, ὁ ἕνας κατόπιν τοῦ ἄλλου, νὰ σὲ ἀκούουν μὲ τόσην δυςαρέσκειαν καὶ ψυχρότητα, καὶ νὰ μὴ ἐννοοῦν νὰ σὲ εὐκολύνουν μὲ τὰ ἰδικά σου τοὐλάχιστον χρήματα, τὰ ὁποῖα σοῦ κατακρατοῦν. Ἆ! αὐτὸ εἶνε ἀπελπισία! εἶνε φρίκη! Αὐτὴ ἡ χθεσινὴ δοκιμασία μοῦ ἔδωκε πολλὰ κοινωνικὰ μαθήματα....
— Μπορεῖ οἱ ἄνθρωποι νὰ μὴ εὐκολύνοντο....
