μετὰ τοῦ S. Claretie λέγοντος «On a beaucoup médit de ľ eau qui dort, je prefère le lac au torrent.»
Διὰ τοῦτο προκρίνω πάντοτε την θήραν τῶν λιμναίων, ἂν καὶ αὕτη ἀγνωμόνως εἰς ἀντάλλαγμα τῆς προτιμήσεώς μου ταύτης μοὶ ἐχάρισε τὴν ἀρθρίτιδα.
Αἱ λίμναι παρέκειντο εἰς ἀπόστασιν πεντακοσίων περίπου βημάτων. Παρὰ τὰς ὄχθας τῆς ἑτέρας ἔλαβον θέσιν μετὰ τοῦ ὁδηγοῦ, ἐνῷ εἰς τὴν ἄλλην μετέβησαν οἱ κκ. Τόμαν καὶ Σομμαρίπας. Ἐκρύβημεν δὲ ἐντὸς κοιλωμάτων τοῦ ἀμμώδους ἐδάφους παρὰ τὴν ὄχθην κεκαλυμμένην ὑπὸ νανοφυῶν ἀγρίων καλάμων. Ἡ σμικρότης τῶν λιμνῶν ἐπέτρεπε μέχρι τοῦ κέντρου ἐξ οἱουδήποτε σημείου ἀποτελεσματικὰς βολάς.
Οἵας συγκινήσεως ἀγρίας ἅμα καὶ ἡδείας ἐπλήρουν τὴν ψυχήν μου αἱ νύκτιαι αὗται ὧραι παγερᾶς νυκτός, πλήρεις σκότους καὶ μυστηρίου! Τὴν σιγὴν τῆς ἐρημίας διέκοπτον αἱ διάτοροι κραυγαὶ τῶν νυκτοβίων πτηνῶν, τοῦ θῳὸς οἱ θρῆνοι καὶ τῆς μυκωμένης θαλάσσης ὁ ῥόχθος, ἥτις, ἐνῷ ἀπωτέρω ἔσειε τοὺς βράχους, ἐκύλιεν ἐπὶ τῆς πρὸ ἡμῶν τροχαλώδους παραλίας τὰ μαινόμενα αὐτῆς κύματα, φωσφορίζοντα ἐν μέσῳ τοῦ βαθυτάτου σκότους.
Κεκρυμμένος ὄπισθεν τῶν παροχθίων θάμνων, μὲ τὸ ὅπλον προτεταμένον, ἀνέμενον τὰς πρώτας τοῦ σεληναίου φωτὸς ἀκτίνας, ἐλαχίστην τινὰ πτυχὴν φωτὸς ὅπως βάλω βολὰς θανάτου κατὰ τῶν ἀπειροπληθῶν νησσῶν καὶ φαλαρίδων, ὧν ἤκουον τὰς βραγχώδεις τῶν ἀρρένων, καὶ τὰς ὀξείας τῶν θηλειῶν κραυγάς, τοῦ πτερυγίσματος τῶν ὁποίων ἡ πνοὴ σχεδὸν προσέψαυε τὰς παρειάς μου, ὧν ἤκουον τὸν παφλαγώδη ψόφον, πιπτόντων μετὰ καμάτου ἐπὶ τῶν ὑδάτων τῆς λίμνης καὶ ὧν ἐν τούτοις, δὲν ἠδυνάμην οὐδὲ τὴν σκιὰν πρὸς στιγμὴν νὰ διίδω, καθ’ ὅσον τὸ σκότος καὶ μόνον τὸ σκότος μέλαν, ἀδιαπέραστον ἐπέπλεεν ἐν τῇ ἀγρίᾳ ἐκείνῃ νυκτί. Τέλος ὄπισθεν τοῦ ὅρους τοῦ Διός, ὑπεμειδίασεν ἀμφίβολός τις φωτὸς ἀνταύγεια, πρόδρομος τῆς βασιλίσσης τῆς νυκτός, ἥτις ἀνεδύετο ὠχρά, δειλή, μικρὸν κατὰ μικρὸν νικῶσα τὸ σκότος καὶ περιβάλλουσα τὴν λίμνην δι’ ἀργυρᾶς ἀναλαμπῆς.
Μόνον κυνηγὸς δύναται νὰ ἐννοήσῃ τὴν ἀγωνιώδη ἀνυπομονησίαν τῶν στιγμῶν ἐκείνων καθ’ ἃς δὲν συνέχει τις ἑαυτὸν καραδοκῶν τὴν ἐμφάνισιν τῆς πρώτης ἀμφιβόλου σκιᾶς ἱπταμένης νήσσης, ὅπως ἄρξηται τοῦ πυρός.
Δὲν ἔσχον ὅμως τὴν τιμὴν τοῦ πρώτου πυροβολισμοῦ. Ἀπὸ τῆς ἀπωτέρας λίμνης ἠκούσθη ἄτονος ὡς στεναγμός, ὁ πρῶτος πυροβολισμός. Δὲν παρῆλθον πολλαὶ στιγμαί, ὅτε στίφος βοσκάδων νησσῶν εὐκόλως ἀναγνωριζομένων ἐκ τῶν βραγχνωδῶν κραυγῶν
