ἐκστρατείαν, τὴν ἀπολήξασαν εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν αὐτοῦ, ὁ γελωτοποιός του παρευρίσκετο εἴς τι πολεμικὸν συμβούλιον εἰς ὃ συνεζητοῦντο τὰ μέσα καὶ ὁ τρόπος δι’ ὧν ὁ στρατὸς ἔμελλε νὰ εἰσχωρήσῃ εἰς τὴν Ἰταλίαν. Ὁ Τριβουλέτος ἤκουε σιγῶν πάσας τὰς ἐκφερομένας γνώμας, ὅτε ἐπὶ τέλους ἀποτεινόμενος πρὸς τὸν βασιλέα: — Ἐξάδελφε, εἶπεν αὐτῷ, σκοπεύεις λοιπὸν διαρκῶς νὰ μείνῃς εἰς τὴν Ἰταλίαν; — Ὄχι, ἀπήντησεν ὁ βασιλεὺς. — Τότε δὲν μοῦ ἀρέσουν καθόλου τὰ σχέδιά σας. — Διατί; — Διότι ὅλοι ὁμιλοῦν περὶ τοῦ πῶς θὰ εἰσέλθῃς εἰς τὴν Ἰταλίαν ἐνῷ τὸ σπουδαιότερον εἶνε τὸ πῶς θὰ ἐξέλθῃς!..
Εἰς τὸν Τριβουλέτον ἀποδίδεται καὶ ἑτέρα δριμυτάτη ἀπάντησις πρὸς τὸν ἡγεμόνα του, κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς ἐκ Γαλλίας διαβάσεως τοῦ ἐπιφανοῦς τοῦ Φραγκίσκου ἀντιζήλου, Καρόλου τοῦ Ε′. — Ὅταν ἔλθῃ εἰς Παρισίους ὁ αυτοκράτωρ, εἶπε πρὸς τὸν Φραγκῖσκον, θὰ τοῦ προσφέρω καὶ ἐγὼ ἓν δῶρον, θὰ τοῦ χαρίσω τὸν σκοῦφόν μου νὰ τὸν φορέσῃ αὐτὸς ὡς ἀρχιτρελός, ἀφοῦ ἠθέλησε μόνος νὰ περιπέσῃ εἰς τὰς χεῖρας τοῦ ἐχθροῦ του. — Σιώπα! εἶπε θυμωθεὶς ὁ ἱπποτικὸς ἡγεμών, ὑπεσχέθην καὶ οὐδέποτε θὰ παραβῶ τὸν βασιλικὸν μου λόγον. — Τότε, ἀπήντησεν ὁ γελωτοποιός, θὰ φυλάξω τὸν σκοῦφόν μου ἕως νὰ ἰδῶ εἰς ποῖον πρέπει νὰ τὸν προσφέρω, εἰς ἐκεῖνον ἢ εἰς τὴν Μεγαλειότητά σου!
Ἀλλὰ τὸ ἀνέκδοτον ἀποδίδεται μετὰ διαφόρων παραλλαγῶν καὶ εἰς τὸν γελωτοποιὸν ἑνὸς Σουλτάνου, καὶ εἰς εὐφυᾶ τινα θεράποντα τῆς αὐλῆς ἑνὸς τῶν βασιλέων τῆς Πολωνίας καὶ εἰς διαφόρους ἄλλους· τὸ βέβαιον δὲ εἶνε ὅτι ὁ Τριβουλέτος ἔχει ἐπ’ αὐτοῦ ὀλιγώτερα παντὸς ἄλλου δικαιώματα, διὰ τὸν ἁπλούστατον λόγον ὅτι ὅτε ὁ αὐτοκράτωρ Κάρολος ἐπεχείρησε τὴν ἐκ Γαλλίας διάβασιν ἤτοι κατὰ τὸ 1539, αὐτὸς εἶχεν ἤδη ἀποθάνει.
Ταῦτα εἶνε ὅσα ἡ ἱστορία μνημονεύει περὶ τοῦ παρα-
