εἶνε ἐν τούτοις ὅτι ὁ Ῥαβελαὶ ἀποκαλεῖ μὲν τὸν Τριβουλέτον μωρόσοφον, χαρακτηρίζει ὅμως αὐτὸν ἐν τῷ Πανταγρουὲλ ὡς ἐντελῶς παράφρονα «proprement et totalement fol» ὡς λέγει.
Ἐνωρὶς φαίνεται ὅτι προσῆλθεν εἰς τὴν ἐν Βλοὰ λαμπρὰν αὐλὴν τῶν Βαλοὰ ὁ δύσμορφος χωρικὸς καὶ προσληφθεὶς ὡς γελωτοποιὸς τῆς αὐλῆς παρεδόθη εἰς τὸν εἰδικὸν διδάσκαλον Μιχαὴλ Λεβερνοὰ ὅπως διδαχθῇ τὴν τέχνην τοῦ γελωτοποιοῦ καταλλήλως καὶ ἐπιτυχῶς ἵνα τέρπῃ τὸν μονάρχην. Ἔχει ὡς βλέπετε καὶ αὕτη προσέτι ἡ τέχνη τοὺς κόπους καὶ τὴν διδασκαλίαν της! Ὁ Λεβερνοὰ ἐξεπλήρωσεν εὐσυνειδήτως τὸ καθῆκόν του καὶ ἐμόρφωσεν ὡς ἔπρεπε τὸν μαθητήν του, καθὰ δὲ διηγοῦνται τὰ χρονικὰ τῆς ἐποχῆς, φαίνεται ὅτι μετεχειρίζετο πρὸς τοῦτο καὶ μέτρα δραστηριώτατα μὲ τα ὁποῖα ἔλαβε στενὴν γνωριμίαν ἡ ἀνώμαλος ῥάχις τοῦ Τριβουλέτου.
Ὁ γελωτοποιὸς κατέστη σὺν τῷ χρόνῳ οἰκειότατος τοῦ βασιλέως Λουδοβίκου τοῦ ΙΒ′ ἐπὶ τοσοῦτον ὥστε καὶ συνώδευσεν αὐτὸν εἰς Ἰταλίαν, ὅτε κατὰ τὸ 1509 ἑξεστράτευσε κατὰ τῶν Ἐνετῶν. Κατὰ τὴν ἅλωσιν τοῦ φρουρίου τῆς Πεσκιέρας τοσοῦτον ἐφοβήθη, ὥστε δραμὼν ἐκρύβη ὑπὸ στρατιωτικὴν κλίνην καὶ μόλις μετὰ πολλὰς ἐρεύνας ἀνευρέθη.
Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Λουδοβίκου ὁ Τριβουλέτος περιῆλθεν εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ βασιλέως Φραγκίσκου τοῦ Α′ καὶ εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ περιφήμου ἐκείνου φιλέρωτος καὶ ἱπποτικοῦ ἡγεμόνος διέπρεψεν ἔτι μᾶλλον, πολλῆς ἀπολαύων εὐνοίας μέχρι τοῦ θανάτου του συμβάντος πιθανῶς κατὰ τὸ 1536. Περιεφέρετο ἐλευθέρως εἰς τ’ ἀνάκτορα, οἰκειότατα ὁμιλῶν ἐνίοτε δὲ καὶ αὐθαδῶς οὐ μόνον πρὸς τοὺς εὐπατρίδας αὐλικοὺς ἀλλὰ καὶ πρὸς αὐτὸν τὸν ἡγεμόνα, ὃν ἀπεκάλει ἐξάδελφον. Ἡ ἐλευθερία του δὲ περὶ τὸ πράττειν ἦτο ἀπεριόριστος. Σύγχρονος αὐτοῦ χρονο-
