γινώσκῃ, νὰ ἐξακολουθῇ ἀναγινώσκων καὶ ὠφελούμενος, αἱ δὲ φιλολογικαὶ αὐτοῦ τέρψεις νὰ μὴ περιορίζωνται εἰς τὸν Μπερτόδουλον ἢ ἔστω καὶ τὸν Ἐρωτόκριτον.
Τοιαῦτα σκεπτόμενος συνεχάρην τὸν ἐφημέριον ἐπὶ τῇ ἐπιτυχίᾳ τῶν ἐξετάσεων, ἀπῆλθον δὲ εὐχαριστημένος καὶ συνάμα κατηφὴς εἰς τὴν κατοικίαν μου, ἔνθα θυσιάζων τὸν ἀπογευματινὸν μου ὕπνον ἐκάθισα νὰ σοὶ γράψω τὴν ἐπιστολὴν ταύτην. Πρὸς τί ὅμως;
Δ. Βικέλας.
ΡΟ ὀλίγων ἡμερῶν εἴχομεν γενικὴν καθ’ ὅλην τὴν Ἑλλάδα ἐπανάστασιν, λανθάνουσαν μὲν καὶ ἀθόρυβον ἐν ταῖς ὁδοῖς, πολυθόρυβον δὲ ἐν ταῖς οἰκίαις μικρῶν καὶ μεγάλων, ποῦ μὲν ἐκραγεῖσαν διὰ γελώτων καὶ λογοπαιγνίων, ποῦ δὲ διὰ στεναγμῶν καὶ μεμψιμοιριῶν, καταλιποῦσαν δὲ εἰς πολλοὺς καὶ πολλὰς ἀφορμὰς ἐρίδων, μελαγχολικῶν σκέψεων, μέχρις ἴσως αὐτοκτονίας, οἰκιακῶν κωμῳδιῶν, φλυάκων, ἰλαροτραγῳδιῶν, μίμων καὶ τῶν τούτοις ὁμοίων ἢ παραπλησίων σκηνῶν. Ἠδύνατό τις νὰ τὴν ὀνομάσῃ ψυχολογικὴν ἐπανάστασιν, μὴ προξενήσασαν κρότον ἐν ταῖς ὁδοῖς, ἐὰν ἠδύνατο νὰ φαντασθῇ τί ἐτελεῖτο ἐν ἑκάστῃ οἰκίᾳ κατὰ τὴν ἑσπέραν, ἴσως δὲ καὶ ὅλην τὴν νύκτα τῆς παραμονῆς τῆς ἀπογραφῆς τοῦ πληθυσμοῦ, καθ’ ἣν οἱ οἰκογενειάρχαι καὶ οἱ ξενοδόχοι καὶ οἱ ἐνοικιάζοντες δωμάτια μετ’ ἐπίπλων, ὤφειλον νὰ συμπληρώσωσι, τὸ παραδοθὲν αὐτοῖς ὑπὸ τῶν ἀπογραφέων ἔντυπον δελτίον, τὸν μικρὸν
