καὶ Γερμανικὴν καὶ εἶνε ἐγκυκλοπαιδικώτατα κατηρτισμένος. Εἶνε ἀκαταβλήτου δραστηριότητος καὶ ἐκτάκτου παρατηρικότητος, ἀνέπτυξε δὲ ἐν ἑαυτῷ τοσαύτην χαλυβδίνην θέλησιν καὶ διαφλέγεται ὑπὸ τοιαύτης ἱερᾶς μανίας πρὸς τὴν ἐπιστήμην, ὥςτε οὐδὲν πρόςκομμα ἰσχύει νὰ φράξῃ τὴν πρὸς τὰ ἐμπρὸς γιγαντιαίαν αὐτοῦ πορείαν. Ὑπῆρξε κύριος τῶν περιστάσεων, ὅσῳ καὶ ἂν ἐφάνησαν αὐτῷ δυςμενεῖς, ὡς εἶνε καὶ ἑαυτοῦ κύριος, διότι ἀναντιρρήτως ὁ Αἰγινήτης διάγει βίον σώφρονα καὶ ἀνεπίληπτον, δυνάμενον νὰ χρησιμεύσῃ ὡς ἀπαράμιλλον ὑπόδειγμα σπουδαστοῦ καὶ ἐπιστήμονος ἐν τῷ πολυδαιδάλῳ ἐκείνῳ βίῳ τοῦ παρισινοῦ κόσμου. Ἔχει δὲ τοσαύτην πεποίθησιν καὶ ἐξουσίαν ἐφ’ ἑαυτοῦ, ὥςτε βαδίζει στερρῷ τῷ ποδὶ εἰς τὰς σκοτεινὰς τρίβους τῆς ἐπιστήμης, μηδέποτε ἀποδειλιῶν. Ὁ γράφων τὰς γραμμὰς ταύτας ἔσχε τὸ εὐτύχημα νὰ γνωρίσῃ ἐκ τοῦ ἐγγύς, μαθητὴν ἔτι ὄντα τοῦ Ἑλλην. Σχολείου, τὸν Αἰγινήτην, καὶ νὰ θαυμάσῃ ἔκτοτε ἐκ πολλῶν περιστάσεων τὴν ἐμβρίθειαν, τὴν αὐτοπεποίθησιν καὶ τὴν ἄκραν ἀποφασιστικότητα, δι’ ὧν ὑπερενίκα παῖς ἀκόμη πᾶν ἐμπόδιον, καὶ ἅτινα χαρακτηρίζουσι τὴν ἀληθῆ μεγαλοφυΐαν. Γεγονός τι, οὗ ἡ ζωηρὰ ἀνάμνησις ἐπέρχεται αὐτομάτως ἤδη ἡμῖν, ἀρκεῖ νὰ εἰκονίσῃ ἐπαρκῶς ὁποία ἀνδρικὴ θέλησις ἐνήργει ὑπὸ τὸν δεκαετῆ ἐκεῖνον παῖδα. Κατὰ τὰς εἰςιτηρίους ἀπὸ τοῦ Σχολαρχείου εἰς τὸ Γυμνάσιον ἐξετάσεις, καί τοι φέρων τὸν βαθμὸν ἄριστα ἐν τῷ ἀπολυτηρίῳ του, ἀπερρίφθη ὑπὸ τῶν ἐξετασάντων αὐτὸν καθηγητῶν!! Οὐδὲν παράδοξον! Γνωρίζομεν ὑπὸ ποίους συνήθως ὄρους αὐτοσχεδιάζονται αἱ τοιούτου εἴδους ἐξετάσεις. Ἡ τύχη τῶν ἐξεταζομένων ἤρτηται πολλάκις ἐκ τῆς νυσταλγίας ἢ τῆς νευρικῆς καταστάσεως τοῦ καθηγητοῦ. Ἀλλ’ ὁ δεκαετὴς τότε Αἰγινήτης δὲν ἀποθαρρύνεται· ἐμφανίζεται πρὸ τοῦ Γυμνασιάρχου, καὶ μὲ τὸ ἠθικὸν ἐκεῖνο θάρρος, ὅπερ ἐμπνέει ἡ ἐπὶ τὴν ἰδίαν ἀξίαν πεποίθησις καὶ ἡ πλήρης συναίσθησις τοῦ ἀδικηθέντος, παριστᾷ τὸ προςγενόμενον αὐτῷ ἀδίκημα καὶ ἐξαιτεῖται παρ’ αὐτοῦ νὰ ὑποβληθῇ ἐκ νέου εἰς τὴν δοκιμασίαν τῶν ἐξετάσεων, ὑπὸ τὸν ὅρον νὰ γίνῃ δεκτὸς τότε μόνον, ὅταν ἀπαντήσῃ εἰς ἅπαντα ἀνεξαιρέτως τὰ μαθήματα ἄριστα. Ὁ Γυμνασιάρχης δέχεται τὴν αἴτησιν ἀναγνωρίζων τὰς εὐλόγους διαμαρτυρήσεις τοῦ παιδός. Καὶ ὄντως! Ὁ Αἰγινήτης ἐξετάζεται αὐστηρότατα καὶ ἀποκρίνεται ἄριστα εἰς ἔκπληξιν καὶ ἀπολίθωσιν καὶ αὐτῶν ἔτι τῶν καθηγητῶν!
Τοιοῦτος ὁ Δημήτριος Αἰγινήτης ὁ μέλλων νὰ λαμπρύνῃ τὴν ἐπιστήμην, τὴν Ἑλλάδα, τὴν γεννέτειραν αὐτοῦ — τὰς Ἀθήνας.
