καὶ τῶν κιναίδων τῶν περιτρόμων
εἰς φλόγας ἔπνιξας τοὺς λυγμούς.
Σὲ τοῦ Βαλθάσαρος αἴφνης εἶδον
οἱ δαιτυμόνες. Πρὸς τὸν αὐλὸν
αἱ ὀρχηστρίδες ἀσέμνως ᾖδον,
ὅτε ὁ ἄναξ ὁρμᾷ τῶν Μήδων,
καί τέφρα κεῖται ἡ Βαβυλών.
Σὺ τῆς ὀργῆς σου εἰς τὰς θυέλλας
παρέχεις ὅπλον τὸν κεραυνόν,
καὶ τὰς ῥοδόχρους χρυσοῖς νεφέλας.
πρός με κατάβηθι, θεῖον σέλας,
ἐλθὲ πρὸς μύστην σου ταπεινόν.
Τὰς πύλας ὄντως διανοίγει τῆς Ἐδέμ.
Ἡ θεσπεσία πόθεν αὕτη μουσική;
Τὰ Σεραφεὶμ βεβαίως, προσεγγίσαντα
τῇ σφαίρᾳ ταύτῃ, θείας λύρας κρούουσι.
(Ὁ Παγκράτιος, λαμβάνων διάφορα ἀντικείμενα, ῥίπτει αὐτὰ ἐντὸς τοῦ θυμιατηρίου, ἐνῷ λέγει τὰ ἑξῆς.)
Δέξαι, ὦ Ἴσις, σπέρμα χελώνης,
τὸ κέντρον δέξαι νεκροῦ σκορπίου,
τὸ δηλητήριον ἀνεμώνης,
λοιμώδη φλύκταιναν, θρόμβον πύου.
Δέξαι τὸ δάκρυ τοῦ κροκοδείλου,
τὴν οὔλην τρίχα σεμνῆς παρθένου,
τὴν κόρην ὄμματος τῆς καμήλου,
καὶ τὸν ἀντίχειρα τεθαμμένου.
Δέξαι τὴν κόνιν ξηρῶν τεττίγων,
καὶ τρεῖς σταγόνας τοῦ ἑλλεβόρου,
τοῦ ἀσφοδέλου ἰὸν ὀλίγον,
καὶ τὸ ἀπόβρασμα μανδραγόρου.
