ρέσεων. Ὅτε τῷ 1850 ἀπεδήμησα τὸ πρῶτον εἰς Ἑσπερίαν, εὗρον ἐν τῷ ἀτμοπλοίῳ δύο ἄγγλους οἵτινες ἀμέσως ἦλθον πρὸς ἐμὲ εἰς πολλὰς συνομιλίας· Ἕλλην δὲ φίλος ἐκ τῶν συμπλωτήρων, ἐρωτήσας τίς μὲ παρουσίασεν εἰς αὐτούς, ἤκουσε μὲ ἀπορίαν του ὅτι οὐδείς. Καὶ βραδύτερον κατὰ τὸ αὐτὸ ἔτος εὑρισκόμενος μετὰ ἑτέρου Ἄγγλου μόνος ἐν τῇ ἁμάξῃ, ἑσπέρας οὔσης ἀπεκοιμήθην, ὅτε αἴφνης ἀκούω τὸν σύντροφόν μου κραυγάζοντα εἰς τὸ οὖς μου Fernay, θέλων νὰ εἴπῃ, ὅτι διερχόμεθα διὰ τῆς πόλεως ἣν ἀπηθανάτισεν ἡ ἐν αὐτῇ διατριβὴ τοῦ Βολταίρου. Ἀπὸ τῆς στιγμῆς δὲ ταύτης τοσοῦτον ᾠκειώθη πρὸς ἐμὲ ὁ ἄνθρωπος, ὥςτε ὅτε ἐφθάσαμεν εἰς Παρισίους, μὲ ἠρώτησε ποῦ τῆς πόλεως ταύτης σκοπεύω νὰ καταλύσω· ἀποκριθέντος δὲ ἐμοῦ ὅτι περὶ τὴν Place Vendôme, μὲ ἐκάλεσε νὰ ὑπάγω μετ’ αὐτοῦ εἰς τὸ Hôtel Meurice, ὅπου αὐτὸς κατέλυσε, μὲ εἶπε νὰ ἀναπαυθῶ ἐκεῖ ἐπὶ τοῦ παρόντος καὶ πέμψας ἕνα τῶν ὑπηρετῶν τοῦ Hôtel Meurice εἰς τὴν Place Vendôme μὲ ἐγκατέστησε δι’ αὐτοῦ εἰς ἓν τῶν ξενοδοχείων αὐτῆς οὐ μόνον ἄριστον, ἀλλὰ καὶ ἀνάλογον πρὸς τοὺς πόρους οὓς εἶχον εἰς τὴν διάθεσίν μου.
Κ. Παπαρρηγόπουλος
