Ἐν Βιέννῃ, 7 Αὐγούστου 1889
ΡΟ τινων ἡμερῶν, ἀφοῦ διέτριψα μίαν περίπου ἑβδομάδα εἰς τὴν πρώτην τῶν πόλεων τούτων, ἐπανῆλθον ἐνταῦθα. Ἀκολουθήσας δὲ τὴν συνετὴν συμβουλὴν τοῦ καλοῦ κἀγαθοῦ ἡμετέρου ἐν Βερολίνῳ πρέσβεως Κου Ἀγγέλου Βλάχου, ἐσιδηροδρόμησα οὐχί, ὡς ἄχρι τοῦδε ἔπραττον ἐν νυκτί, ἀλλ’ ἐν ἡμέρᾳ τὸ πλεῖστον, ἤτοι ἀπὸ τῆς 8ης πρωϊνῆς ὥρας μέχρι τῆς 10ης μετὰ μεσημβρίαν. Τὸ πρῶτον τῆς τοιαύτης ὁδοιπορίας πλεονέκτημα εἶναι ὅτι ὁ ὀφθαλμὸς εὐχαρίστως ἀναπαύεται ἐπὶ τῶν περιπετειῶν τῆς ἐνώπιόν του κατὰ πᾶσαν σχεδὸν στιγμὴν ποικιλλομένης φύσεως· ἀλλὰ εἰς τὴν παραμυθίαν ταύτην προςτίθεται καὶ ἄλλη ὅταν συμπέσῃ νὰ ἀπαντήσῃ τις συνοδοιπόρους εὐπροςηγόρους καὶ ἐνταυτῷ πολλὰ ἀνεπαισθήτως διδάσκοντας εἰς ὑμᾶς πράγματα. Τοῦτο δὲ συνέβη εἰς ἐμὲ εἰς τὴν περίστασιν ταύτην.
Εἰςελθὼν εἰς τὴν ἀτμάμαξαν, εὗρον ἐν αὐτῇ δύο γόνους τοῦ νέου κόσμου ἀναχωρήσαντας ἀπὸ Buenos Ayres διὰ νὰ ἐπισκεφθῶσι τὴν γηραιὰν ἡμῶν Εὐρώπην. Εὐτυχῶς ἀμφότεροι ἐλάλουν τὴν γαλλικὴν ἀρκετὰ καλά, ὥςτε ἡ μετ’ αὐτῶν ἐπικοινωνία ἀπέβη ὁπωςοῦν εὔκολος. Μάθετε λοιπὸν ὅτι εἰς Buenos Ayres ὑπάρχουσι γεωκτῆται τῶν ὁποίων αἱ ἰδιοκτησίαι ἔχουσιν ἔκτασιν ὅσον ὁλόκληρον τὸ βασίλειον τῆς Ἰταλίας. Εἷς τῶν πελωρίων τούτων ἰδιοκτητῶν ἀπῆλθε ποτὲ εἰς Λονδῖνον ἵνα ἐκποιήσῃ τὸ κτῆμά του, ἀλλ’ ἐπέστρεψεν ἄπρακτος, ἀκούσας πρὸς τούτοις ὅτι εἶναι τρελός, διότι πῶς εἶναι δυνατόν, εἶπον, νὰ ὑπάρχῃ ἄνθρωπος νε-
