κάμψας εἰς Ἑλλάδα διωρίσθη καθηγητὴς τοῦ ἐν Ναυπλίῳ Γυμνασίου, εἶτα δὲ γυμνασιάρχης τοῦ Αου ἐν Ἀθήναις Γυμνασίου διακριθεὶς διὰ τὴν εὐμέθοδον διδασκαλίαν, τὴν ἐπιστημονικὴν μόρφωσιν, τὴν χρηστότητα τοῦ χαρακτῆρος καὶ τὴν προσήνειαν τῶν τρόπων. Τῷ 1864 διεδέχθη ἐν τῷ Ὑπουργείῳ τῆς Παιδείας τὸν γηραιὸν Πιτάκην ὡς Γενικὸς Ἔφορος τῶν ἀρχαιοτήτων διατελέσας τοιοῦτος μέχρι τοῦ 1884. Εἰς τὴν θέσιν ταύτην διέπρεψε διά τε τὸν ἱερὸν ἐνθουσιασμὸν πρὸς τὰ σεπτὰ κειμήλια τῆς ἀρχαιότητος, τὴν ἄμεμπτον τοῦ καθήκοντος ἐκπλήρωσιν, τὴν ἀκούραστον φιλοπονίαν καὶ τὴν ὀξυτάτην ἀντίληψιν, ἀναπτύξας ἔξοχον σιδηρᾶν θέλησιν καὶ ὑπερανθρωπίνους καταβαλὼν μακροὺς ἀγῶνας ὅπως δημιουργήσῃ ἐκ τοῦ χάους τῆς ἀρχαιολογικῆς ὑπηρεσίας σύστημα ὁλόκληρον πρὸς συγκέντρωσιν, ἀνακάλυψιν, περισυλλογὴν καὶ διάσωσιν τῶν ἀρχαίων, ἀπὸ πάσης καταχρήσεως καὶ φθορᾶς. Περὶ τοῦ ἀειμνήστου Εὐστρατιάδου, ὡς ἐπιστήμονος, ἀπεφαίνοντο οἱ ξένοι μετ’ ἰδιαζούσης τιμῆς θεωροῦντες αὐτὸν ὡς τὸν κράτιστον τῶν παρ’ ἡμῖν ἐπιγραφιστῶν, καταδεικνύοντα νοῦν ἰσχυρὸν καὶ κρίσιν βαθεῖαν περὶ τὴν ἑρμηνείαν τῶν ἀρχαίων ἐπιγραφῶν, ἐξ ὧν πλεῖσται ἐδημοσιεύθησαν ἐν τῇ Ἀρχαιολογικῇ Ἐφημερίδι. Παρὰ τῶν Γερμανῶν ἐτιμήθη πολυειδῶς, ἐκλεγεὶς μέλος τῆς ἐν Βερολίνῳ Ἀκαδημίας τῶν Ἐπιστημῶν καὶ τοῦ ἐν Ρώμῃ Ἰνστιτούτου, τιμηθείς δὲ καὶ διὰ τοῦ Σταυροῦ τοῦ τάγματος τοῦ Πρωσσικοῦ Στέμματος. Εἰργάσθη πυρετωδῶς πρὸς ἀνέγερσιν τοῦ ὁσονούπω περατουμένου Ἀρχαιολογικοῦ Μουσείου τὸ ὁποῖον ἀναντιρρήτως δὲν θὰ ὑπῆρχεν ἄνευ τῶν ἀκαταβλήτων προσπαθειῶν αὐτοῦ. Ὑπῆρξεν ἡ κυριωτέρα δύναμις καὶ νοῦς τῆς Ἀρχαιολογικῆς Ἑταιρίας, συγκρατήσας αὐτὴν πολλάκις καὶ διασώσας τὰ τῇδε κἀκεῖσε ἐπὶ μακρόν διεσπαρμένα λείψανα τῆς ἀρχαϊκῆς τέχνης. Μετριόφρων ἀείποτε, αὐτάρκης, πιστὸς εἰς τὸ καθῆκον, ἐμπνεόμενος ἐξ ἀσβέστου ἐνθουσιασμοῦ πρὸς τὸν ἔρωτα τῆς ἐπιστήμης καὶ τὴν διάσωσιν τοῦ ἀρχαίου πλούτου, οὐδεμίαν ἀμοιβὴν ἠξίωσέ ποτε παρὰ τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ἥτις μόλις τῷ 1868 ἀπένειμεν αὐτῷ τὸν ἀργυροῦν Σταυρὸν τοῦ Σωτῆρος ὃν ἔφερε μέχρις ἐσχάτων εἰς ἀντάλλαγμα 44 ἐτῶν πιστῆς, ἀφωσιωμένης, καὶ ἀποτελεσματικῆς πρὸς τὸ Ἔθνος ὑπηρεσίας. Ἀπέθανε τῇ 26ῃ Ἰουνίου 1888, καταλιπὼν κενὸν δυσαναπλήρωτον, μνήμην ἀγαθὴν καὶ ἐπίφθονον, ὄνομα δὲ ἔντιμον καὶ σεβαστὸν εἰς τὴν ἀπορφανισθεῖσαν αὑτοῦ οἰκογένειαν, ἧς ὑπῆρξε πατὴρ τρυφερώτατος καὶ ὑπόδειγμα ἐναρέτου οἰκογενειάρχου.
Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1889 - 399.jpg
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
399
