τῆς νεαρᾶς ἡλικίας του ἀπὸ τῆς Βουλῆς, κυρίως ἐλάμβανον τὸ χρίσμα, μέχρις οὗ τῷ 1856 ὁ τότε γραμματεὺς τῆς νομαρχίας Λακωνίας σεβαστὸς κ. Τρύφων Ταμπακόπουλος ἀνεκοίνου αὐτῷ τὸ ἑξῆς ἐπίσημον ἔγγραφον.
«Συμφώνως πρὸς τὸ ἄρθ. 24 τοῦ περὶ ἐκλογῆς βουλευτῶν νόμου σᾶς εἰδοποιοῦμεν, ὅτι… ἐξελέγητε βουλευτὴς ἐκ τῆς εἰρημένης ἐπαρχίας [Ἐπιδαύρου Λιμηρᾶς] παμψηφεὶ, ἤτοι διὰ ψήφων 4127 ψηφοφορησάντων ἐκλογέων 4159.»
- «Ἐν Σπάρτῃ τῇ 30 Νοεμβρίου 1856.»
Καὶ τίς ἠδύνατο ἐφεξῆς ν’ ἀμφιβάλλῃ περὶ τοῦ μέλλοντος τοῦ Παπαμιχαλοπούλου, ἀφ’ οὗ ἐν τοῖς πρώτοις αὐτοῦ πολιτικοῖς βήμασι μόνον 32 ψήφους ἐκ τῶν 4159 ἀπώλεσε; Καὶ πῶς ἠδύνατο ὁ ἐκλεχθεὶς ν’ ἀποκρούσῃ τὴν ἐκλογὴν ἢ ἡ Βουλὴ ν’ ἀκυρώσῃ αὐτὴν ἕνεκα ἐλλείψεως ὀλίγων μηνῶν ἀπὸ τῆς νομίμου 30ετοῦς ἡλικίας, λακτίζουσα οὕτως τὴν πάνδημον ταύτην, καίπερ ἀμέτοχον κυβερνητικῆς ὑποψηφιότητος, ἐκλεκτικότητα. Ὅθεν ἡ Βουλή, ἔτι μᾶλλον ἐτίμησεν αὐτὸν ἐκλέξασα τὸν νεήλυδα καὶ ἄγνωστον, α′. αὐτῆς γραμματέα. Ἡ αὐτὴ ἐπιτυχία συνώδευσεν αὐτὸν κατὰ τὰς ἀμέσους ἑπομένας βουλευτικὰς ἐκλογάς, τῷ 1859, ὡς ἀντιπολιτευόμενον ὑποψήφιον παρὰ τὴν θέλησιν καὶ τὴν ἐπιμονὴν τοῦ ἀρχηγοῦ του ἀειμνήστου Δ. Βούλγαρη, τοῦ νὰ ἐκτεθῇ ὡς κυβερνητικὸς ὑποψήφιος καὶ ἐξελέγη τὸ δεύτερον διὰ τῆς αὐτῆς καὶ τὸ 1856 παμψηφίας, ἐπὶ μόνῃ τῇ διαφορᾷ 2 ψήφων. Ἡ ἀμέριστος αὕτη ἐπιτυχία μόνον τῷ 1861 ἀνεκόπη, ὅτε ὑποστηρίζων τὸν ἀείμνηστον Ζαΐμην ὡς πρόεδρον τῆς Βουλῆς, ἐναντίον τῶν ὑποδείξεων τῆς αὐλῆς, ἀπεκλείσθη — ἀλλὰ μόνον διὰ φανερᾶς νοθεύσεως τῆς διαλογῆς — τὸ πρῶτον καὶ ὕστατον ἐκ τῆς Βουλῇς μετὰ 61 ἄλλων ἀντιπολιτευομένων ὑποψηφίων ἐν οἱς καὶ ὁ Ζαΐμης.
Ὅμως ἡ ἀποτυχία του αὕτη οὐδόλως ἠλλοίωσε τὰ ὁλόκληρον τὸν βίον του χαρακτηρίζοντα συντηρητικὰ φρονήματα. Ἐχθρὸς ἄσπονδος παντὸς βιαίου μέτρου δὲν μετέσχε τῆς ἐθνοσωτηρίου τοῦ 1862 ἐπαναστάσεως. Πλὴν πρὸ τοῦ τετελεσμένου γεγονότος δὲν ἀπεθαρρύνθη, ἀλλ’ ἀκολουθῶν τὸν πολὺν ἀρχηγόν του πιστῶς, δεόντως διὰ τῆς ὀξυνοίας του ἐκτιμήσαντα τὰ προτερήματά του, ἐμερίμνησε πῶς νὰ συντείνῃ καὶ αὐτὸς εἰς τὴν παλινόρθωσιν ἐκ τῆς φοβερᾶς ἐκείνης τοῦ Κράτους συνταράξεως. Πληρεξούσιος ἐν τῇ ἐθνοσυνελεύσει ἐπὶ κεφαλῆς τριῶν ἄλλων ἐκ τῆς ἐπαρχίας του, καὶ παρὰ τὴν νεαρὰν ἡλικίαν του τιμηθεὶς παρ’ αὐτῆς δὶς διὰ τοῦ ἀξιώματος τοῦ πρώτου ἀντιπροέδρου, μετὰ δεξιότητος διηύθυνε πολλάκις τὰς θυελλώδεις αὐτῆς συνεδριάσεις. Ἀλλὰ σπεύδων
