Ἡ ταλαίπωρος!
Εἰς ὁπόσας καὶ οἵας θυσίας καὶ ἀποκαρτερήσεις δὲν ἐκβιάζει ἑαυτὴν ἀδιαλείπτως, μόνον καὶ μόνον διὰ νὰ τέρψῃ — ἐκ τοῦ ἐγγὺς ἢ ἐξ ἀποστάσεως, ἀδιάφορον — τὰ βλέμματα καὶ τὰς αἰσθήσεις ἡμῶν τῶν ἀχαρίστων, διότι βεβαίως τί ἄλλο σκοπεῖ ἡ ἀτυχὴς εἰμὴ νὰ παροξύνῃ ἐν ἡμῖν τὴν ἔννοιαν καὶ τὴν ἀκόρεστον δίψαν τοῦ ὡραίου;
Ὤ! ἔπρεπε νὰ γνωρίζωσιν οἱ ἄνδρες οἱ κακόγλωσσοι τί κοστίζει πολλάκις εἰς τὴν φιλάρεσκον ἡ ὡραία αἴφνης ἐκείνη ἀδιόρατος γραμμὴ τοῦ κάτω χείλους, ἡ ἐλαφρὰ ἐκείνη ὑπόχρωσις τῆς παρειᾶς, τὸ σαγηνευτικὸν ἐκεῖνο χαριτωμένον ἡμιάνοιγμα τοῦ στόματος, ἡ μικρὰ ὑπὸ τὰ μῆλα σχασμή, ἐν ᾗ ἐμφωλεύουσι χίλιοι ὁμοῦ ἔρωτες· ἡ εἰκονικὴ θέσις τῆς κεφαλῆς ἢ τῆς χειρὸς ἢ τῶν στέρνων· ἡ εἰς φανταστικὰς γραμμὰς διευθέτησις τῶν προμετωπίων τριχῶν, αἱ ὁποῖαι προσδίδουν τόσον προοπτικὴν φωτοσκίασιν εἰς τὴν ὅλην μορφήν της· ἡ ἐπιτυχὴς ἐκείνη ῥιπὴ τοῦ βλέμματος, ἡ ὁποία καρφόνει πᾶσαν καρδίαν· ἡ καλλιτεχνικὴ πτύχωσις μιᾶς ταινίας, ὁ συνδυασμὸς τῶν χρωμάτων, καὶ πᾶσα ἐν γένει λεπτομέρεια συγχεομένη ἐν τῷ συνόλῳ· ὤ! ἔπρεπε νὰ γνωρίζωσι πόσας νύκτας ἠγωνίσθη, πόσας συγκινήσεις ἐλπίδων, φόβου, προσδοκίας ᾐσθάνθη καὶ πόσα μέσα ἀλληλοδιαδόχως ἐδοκίμασε διὰ νὰ ἐναλλάξῃ εἰς ἡδεῖς τόνους τὴν φωνήν της, ἡ ὁποία εἰσδύει εἰς τὴν τὴν ψυχήν μας καὶ μᾶς συγκινεῖ· εἰς ἐκφραστικὰς στάσεις τὸ παράστημά της, τὸ ὁποῖον προκαλεῖ περιπτύξεις· εἰς ἀγαλματώδη πλαστικότητα τὰ στέρνα, τὰ ὁποῖα μᾶς παραφέρουν εἰς μέθην ἐρωτοπαθείας, ὤ! ἔπρεπε νὰ γνωρίζωσιν ὅλα αὐτὰ οἱ ἄνδρες οἱ φλύαροι, διὰ νὰ ὁμολογήσωσιν ὅτι ἡ φιλάρεσκος, καὶ τῶν ἠθοποιῶν ἀκόμη πλειότερον, εἶνε ἡ πολυπαθεστέρα μάρτυς ἐξ ὅσων ποτὲ ἀνέγραψαν τὰ μαρτυρολόγια τῶν Καζαμιῶν.
Καὶ τί δὲν ὑφίσταται ἡ ταλαίπωρος!
Δυνατὸν αἴφνης νὰ αἰσθάνεται κνισμοὺς πείνης ἢ νὰ ἀκούῃ τὸ μικρόν της βρέφος κλαυθμηρίζον ἐκεῖ που εἰς καμμίαν γωνίαν τοῦ ἄλλου δωματίου, καὶ αὐτὴ διὰ νὰ θέλξῃ ἡμᾶς τοὺς ἀγνώμονας εἰς τὸν περίπατον, εἰς τὸν χορὸν, εἰς τὴν συναναστροφὴν, εἰς τὸ θέατρον, ὅπου θὰ τὴν συναντήσωμεν μετ’ ὀλί-
