εἶχε γεννηθῆ πολιτευόμενος ἐν ἐποχῇ, καθ’ ἣν ἡ ἕξις καὶ ἡ ἔλλειψις πάσης ἄλλης ἐνασχολήσεως ἀπετέλουν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον τὰ στοιχεῖα τῶν ἀντιπροσώπων ἐν τῇ Βουλῇ. Ἀρειμάνιος ἐκ τρυφερᾶς ἡλικίας ἐφόρει τὸ ἐθνικὸν ἔνδυμα καὶ ἀπὸ τοῦ σελαχίου του ἐσελάχιζε πανοπλία, δίδουσα ἀμυδρὰν ἰδέαν ὁπλοστασίου. Ἡ ἐπιστράτευσις δι’ αὐτὸν ἦτο κατάστασις διαρκής, οὐχὶ δ’ ἅπαξ ἡ συμπεριφορά του πρὸς πολιτικοὺς ἀντιπάλους, ἐναμίλλου εἴδους καὶ σελαχίου, προεκάλεσε τὴν ἀνάμιξιν τῆς Δικαιοσύνης, ὃπως, ὡς ἦτο ἑπόμενον, ἀποδειχθῇ ἡ ἁγνοτέρα ἄνθους ἀθωότης του καὶ ὅπως στερεωθῇ παρὰ τοῖς συμπολίταις του ἡ ἰσχὺς καὶ ἡ φήμη ἀληθοῦς παλληκαρίου. Κατὰ τοὺς χρόνους τῆς πρώτης του νεότητος, προνοῶν βεβαίως ὑπὲρ τῆς εὐημερίας τῆς χώρας ὑπὸ γεωργικὴν ἔποψιν, εἶχε κηρύξει κατ’ ἰδίαν τραγικὸν πόλεμον ἐξοντώσεως κατὰ τῶν κατσικίων τῶν μελλόντων πολιτικῶν του ἀντιπάλων· πιστός δὲ εἰς τὰς ἀρχάς του βραδύτερον ἐν τῇ Βουλῇ ἐψήφισεν ἐν συνειδήσει τὴν βαρεῖαν φορολογίαν κατὰ τοῦ ἐπιβλαβοῦς ὄντως τετραπόδου.
Κατὰ τὰς διαφόρους ἐκφάνσεις πατριωτισμοῦ ἐν ὥρᾳ τῶν γνωστῶν τελευταίων πολέμων μας πρὸς τὴν Τουρκίαν ἔλαβεν ἐνεργὸν μέρος μὲ τὸ ἀζημίωτόν του δι’ ἰδίου ἀνεξαρτήτου σώματος καὶ ἔφαγεν ἀρκετὰ ψητὰ ἐπὶ τοῦ ἐδάφους τῆς γείτονος χώρας. Ἀλλ’ ἐπέπρωτο ἑκάστοτε ἡ ἀνήθικος Διπλωματία ν’ ἀνακόπτῃ τὴν πρὸς τὴν Κωνσταντινούπολιν πορείαν τόσων σωμάτων καὶ μεταξὺ ἄλλων γενικωτέρων ζημιῶν νὰ παρακωλύῃ καὶ τὸ ἔνδοξον στρατιωτικὸν στάδιον τοῦ μακαρίτου καπετὰν Θανάση.
Ὡς βουλευτὴς ἐκ τῆς Ἐπαρχίας του ὑπεστήριξε πάντοτε μόνον διὰ τοῦ γρόνθου, διότι δὲν ἐφόρει ἐν Ἀθήναις τὸ σελάχιον, ὅλα τὰ ἐπαρχιακὰ ζητήματα κατὰ τῶν τολμηρῶν ἀντιφρονούντων καὶ ἔλαβε μέρος ἐπὶ τὸ ὁμηρικώτερον εἰς πάσας τὰς θορυβώδεις προσωπικὰς συζητήσεις ὄρθιος ἀπὸ τῆς θέσεώς του διὰ γλώσσης μὴ δυναμένης ν’ ἀποτυπωθῇ ἀκριβῶς εἰς τὰ πρακτικὰ ἀφοῦ δὲν εἰσήχθη ἔτι τὸ φωνόγραφον ὡς ἐπίκουρον τῆς στενογραφίας. Καὶ ἐπετύχανε πάντοτε καὶ ἦτο πιστὸς εἰς τὸ κόμμα ὡς βουλευτής· μέχρι τῆς ἀπαισίου διὰ τὸν τόπον στιγμῆς καθ’ ἣν ἀπέτυχεν ἀσθενήσας κατὰ τὰς ἐκλογὰς τοῦ 187*.
Ἡ Κυβέρνησις οὐ μόνον προεβίβασε τὸν ἀποτυχόντα φίλον της εἰς ταξιάρχην ἀλλ’ ἐπρονόησε νὰ βραβεύσῃ τὴν μέχρι τότε ἀφοσίωσίν του διορίζουσα αὐτὸν Νομάρχην εἰς ὑπὸ δυσμένειαν διατελοῦντα ἀντιπολιτευόμενον Νόμον.
