λίτερον τῶν φορεμάτων των. Τὸ ἔθιμον τοῦτο, ὅπερ κατὰ μικρὸν ἐν ταῖς μεγάλαις πόλεσιν ἀφανίζεται, ἔχει σπουδαῖον ψυχολογικὸν λόγον ὑπὲρ αὐτοῦ. Ἡ ἑορτὴ εἶναι διὰ τὸν ἄνθρωπον καὶ πρέπει νὰ εἶναι ἀνοικοδόμησις τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, ἀνύψωσις αὐτοῦ ὑπεράνω τῆς συνήθους βιοποριστικῆς ἐργασίας καὶ ἐνασχόλησις μὲ ἐργασίαν πνευματικωτέραν, ὑψηλοτέραν, ἁγιωτέραν. Εἰς τὴν γέννησιν τοιαύτης θρησκευτικῆς προδιαθέσεως συντελεῖ βεβαίως καὶ τὸ ἑορτινὸν ἔνδυμα ὡς καὶ τὸ καλὸν καὶ ἄφθονον φαγητόν. Διὰ τοῦτο νομίζω, ὅτι δὲν πρέπει τὸ κάλλιστον τοῦτο ἔθιμον τῆς χρήσεως τῆς ἑορτινῆς ἐνδυμασίας κατὰ τὰς ἑορτὰς, ὅπερ ἀκόμη εὐτυχῶς παραμένει εἰς τὸν λαὸν καὶ δι’ οὗ ὁ ἄνθρωπος καὶ ψυχολογικῶς γίνεται καθαρώτερος καὶ εὐγενέστερος, νὰ παραμελῆται.
Ἡ οἰκία τῶν χωρικῶν δὲν ἔχει βεβαίως ὅλας τὰς ἀναπαύσεις τῆς οἰκίας τοῦ ἀστοῦ, ἔχει ὅμως τοῦτο τὸ καλὸν ὅτι ἔχει κοινὴν ἑστίαν, ἐν ᾗ συνέρχονται ὅλα τὰ μέλη τῆς οἰκογενείας καὶ κάθηνται πολλάκις δι’ ὅλης τῆς ἡμέρας διαλεγόμενα. Αὕτη ἢ ὄντως συμβίωσις τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας συντελεῖ νὰ κρατύνῃ τοὺς δεσμοὺς τῆς ἀγάπης, ἥτις ἀναφαίνεται τόσον ἀκμαία εἰς τὴν ἑλληνικὴν οἰκογένειαν.
Πλεῖστα ἄλλα ἐδύνατο νὰ ἀναφέρῃ τις, ἐξ ὧν ἐδύνατο νὰ ἀποδειχθῇ ὅτι τὰ χωρία δὲν πρέπει νὰ ἦναι καταπεφρονημένα, διότι τὰ χωρία δίδωσιν εἰς τὰ ἔθνη στρατιώτας ἐσκληραγωγημένους, ἐπιστήμονας βαθεῖς καὶ καρτερικοὺς, πολίτας λιτοδιαίτους, ἀνθρώπους εὐσεβεῖς καὶ φίλους τῶν πτωχῶν ἀνθρώπων. Εὐχῆς δὲ ἔργον εἶναι οἱ ἀστοὶ, μάλιστα δὲ οἱ ἐπιστήμονες οἱ ἀποξενούμενοι ὁσημέραι τοῦ βίου τοῦ ἑλληνικοῦ νὰ κατέρχωνται μέχρι τοῦ χωρίου, ἵνα γνωρίσωσι τὰ ἑλληνικώτατα τοῦ λαοῦ ἔθιμα, ἐκτιμήσωσιν αὐτοῦ τὴν φιλοπονίαν, οἰκτείρωσιν αὐτοῦ ἐν πολλοῖς τὴν θέσιν, καὶ ἀναλάβωσιν ἐνθουσιασμὸν νὰ ἐργασθῶσιν ὑπὲρ τῶν δυστυχῶν χωρικῶν, παρ’ ὧν ἐν Ἑλλάδι ὅλοι ζητοῦσι νὰ λάβωσιν, οὐδεὶς δὲ σκέπτεται νὰ ἀποδώσῃ αὐτοῖς καλόν τι οὐχὶ ὑλικὸν τοὐλάχιστον ἠθικόν.
