Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1889 - 331.jpg

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
231

ἔρως σου σοὶ ἐξήλειψεν ἐκ τῆς μνήμης τὸν πρὸς τὴν κόρην ἔρωτά σου. Μετὰ ὀκταετίαν ὅλην, ἀφοῦ πλέον ἐνόμισας ὅτι κατέκτησας τὴν ἐπιστήμην, ἰδοῦ ζητεῖς νέαν τέρψιν ὡς ζητεῖ τις νέον φαγητόν. Μίαν ἡμέραν μὴ ἔχων τί νὰ πράξῃς ἀναμιμνήσκεσαι αἴφνης τοῦ πρὸς τὴν κόρην ἀρχαίου ἔρωτός σου. Ἰδοὺ μία τέρψις, λέγεις· ἄλλα τὴν εὑρίσκεις εἰς τὸν βραχίονα ἄλλου συζύγου καὶ ὁργίζεσαι διὰ τὴν ἀπιστίαν ἐκείνης ἥτις ἀποθνήσκει διὰ σὲ τὸν ἀληθῶς ἀπιστήσαντα!

Τοιαύτη δολοφονία ὅπως ἐκπλυνθῇ ἀπαιτεῖ ἔργον τι μετανοίας ἀσύνηθες, ὑπεράνθρωπον.

Ἰδοὺ ἤδη ἡ κόρη αὕτη ἐνώπιόν σου ἐκπνέουσα. Σῶσον αὐτὴν διὰ τῆς ἐπιστήμης σου. Τί ἐπὶ τόσα ἔτη σπουδάζων κατώρθωσας ἐὰν δὲν δύνασαι τοὐλάχιστον νὰ σώσῃς διὰ τῆς ὅσον σὺ ἀχαρίστου ἐπιστήμης σου ἐκείνην ἥτις διὰ σὲ ἀποθνήσκει.

— Χάρις, συγγνώμην, συγγνώμην! ἀνέκραξα χυθεὶς καὶ καλύψας διὰ φιλημάτων τὸ ὠχρόν της πρόσωπον. Χάρις! θὰ συγχωρήσῃς ποτὲ τὸν ἄθλιον ὅστις σὲ ἐπρόδωκεν ἀλλὰ δὲν ἔπαυσε ποτὲ νὰ σὲ λατρεύῃ; Θὰ σωθῇς, θὰ φύγωμεν ὁμοῦ, θὰ σοὶ ἀνήκω εἰς τὸ μέλλον, Χάρις, παιδική μου φίλη, ὤ! εἰπέ μοι ὅτι μὲ συγχωρεῖς, εἰπέ μοι.

Αἴφνης ὠπισθοχώρησα περιδεὴς καὶ ᾐσθάνθην ὀρθωθείσας ἐπὶ τῆς κεφαλῆς μου τὰς τρίχας τῆς κόμης μου.

Ἡ Χάρις ἦτο νεκρά.

Ἦτο ψυχρὰ, ἄψυχος, ὠχρά· οὐδὲ εἷς παλμὸς πλέον ἐν τῷ στήθει της ἔζη.

Ἡ ζωή της εἶχε διέλθει ἐν τῷ ἀπείρῳ τοῦ χρόνου, πλήρης καλλονῆς, ἔρωτος καὶ μαρτυρίου· μετ’ αὐτῶν ἤρχιζε πάλιν τὸ ἄπειρον ὡς ἀρχίζει τὸ μέλαν χάος τοῦ στερεώματος πέραν τοῦ ἄκρου τῆς φωτεινῆς γραμμῆς ἣν ἀφίνει ὁ διάττων ἀστήρ.

Ἐκράτουν διὰ τῶν δύο μου χειρῶν τὴν κεφαλὴν αὐτῆς ἐπὶ τοῦ στήθους μου καὶ ἔβλεπον αὐτὴν σιωπηλὸς μὲ ξηρὰ τὰ ὄμματα, παράδοξοι δὲ στοχασμοὶ διέσχιζον τὸν ἐγκέφαλόν μου διασταυρούμενοι ὡς σχίζουσίν ἀπειροπληθεῖς κεραυνοὶ τὸν μαῦρον οὐρανὸν ἐν θυελλώδει νυκτὶ ἀγρίου χειμῶνος.

Ἡ θύελλα τῆς κεφαλῆς μου διετέλει ἐν φοβερᾷ ἀντιθέσει πρὸς τὴν νεκρὰν γαλήνην ἐκείνου τοῦ πτώματος.

Οὐδὲ εἷς παλμὸς! Ὀλιγωτέρα γαλήνη ἄρχει ἐν τῷ κέντρῳ τῆς ἀπεράντου Σαχάρας ὅταν δὲν κινεῖται ἀνέμου πνοὴ, ὀλιγωτέρα ἐν τῇ νεκρᾷ σφαίρᾳ τῆς σελήνης κατὰ τὰς νύκτας αὐτῆς τὰς παγετώδεις, ἢ ὅσον ἐν τῷ πτώματι ἐκείνῳ ἐντὸς τοῦ ὁποίου