τρον καὶ ὕψουν τὸν νοῦν καὶ τὴν φαντασίαν μου πρός τι ἀγαθὸν ὑπέρτατον καὶ προσφιλές.
Ἀπηύθυνον στίχους πρὸς τὸ ἱπτάμενον πτηνὸν, πρὸς τὸ θάλλον ἄνθος, πρὸς τὸ ὅρος ὅπερ ἔχυνε τὸν ἄνεμον, πρὸς τὸ νέφος ὅπερ ἐνεκυμόνει τὴν τρικυμίαν, πρὸς τὴν σελήνην, ἥτις σιωπηλὴ ἐπώπτευεν ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ τῆς νυκτὸς τὴν γαλήνην καὶ ἀόριστος τίς ἰδέα διήρχετο τὸν νοῦν μου, ὅτι τὸ πτηνὸν, τὸ ἄνθος, τὸ ὅρος, τὸ νέφος, ἡ σελήνη ἤκουον τοὺς στίχους μου, ᾐσθάνοντο τὸ πάθος αὐτῶν καὶ μοὶ ἀπήντων ἐμπνέοντά μοι ἔτι γλυκύτερον αἴσθημα διὰ τῆς σιωπηρᾶς αὐτῶν ἀλλὰ γλυκυτάτης γλώσσης.
Ἤμην ἀμαθὴς, ἤμην ἄπειρος, ἀλλ’ ἤμην τόσον εὐτυχής!
Ἡμέραν τινὰ μοὶ συνέβη πρᾶγμα παράδοξον. Πάσας ταύτας τὰς τέρψεις, πάσας ταύτας τὰς καλλονὰς, ὅλας ταύτας τὰς ὑψίστας ἐξάρσεις τοῦ αἰσθήματος, ἃς ἕως τότε εὕρισκον κεχωρισμένας εἰς τὰ περὶ ἐμὲ ἄψυχα λεγόμενα ὄντα τῆς φύσεως, τὰς εὗρον συγκεντρωμένας, ἡνωμένας ἐν ἑνὶ καὶ μόνῳ ὄντι ἀπεριγράπτου καλλονῆς, ἀπείρου συμπαθητικότητος, ἐν τῇ δεκαπενταετεῖ μου Χάριτι.
Εἶχε τῆς σελήνης τὸν ρεμβασμὸν, τοῦ λυκαυγοῦς τὴν ἁγνότητα, τοῦ ἄνθους τὸ κάλλος, τοῦ πτηνοῦ τὴν χάριν, τοῦ ὅρους τὸ μυστήριον, τοῦ νέφους τὴν περιπάθειαν.
Ἐνώπιόν της ἐβυθιζόμην εἰς ἔκστασιν. Ἦτο ὁ οὐρανός μου.
— Ὦ Χάρις! τῇ ἔλεγον· ἐὰν ἤξευρες τίνα γοητείαν ἀσκοῦσιν ἐν ἐμοὶ οἱ ὀφθαλμοί σου, ἡ φωνή σου, ἡ θέα σου! Ἐρῶμαι σοῦ δι’ ὅλης τῆς δυνάμεως τῆς ὑπάρξεώς μου καὶ μεθύσκομαι ἐν τῇ ἡδονικῇ παραφορᾷ τῆς ἰδέας τοῦ νὰ ζῶ πλησίον σου.
— Εἶσαι παιδὶ ἄπειρον τοῦ κόσμου, μοὶ ἔλεγον οἱ φίλοι μου. Πιστεύεις εἰς τὸ κάλλος, εἰς τὸν ἔρωτα, εἰς τὴν ἱερότητα, εἰς τὴν ἀλήθειαν τῶν εὐγενῶν αἰσθημάτων καὶ ἐν γένει εἰς τῶν ποιητῶν τὴν παιδαριώδη παραδοξολογίαν. Ἄ! φίλτατέ μου σὲ λυπούμεθα. Εἰλικρινῶς σὲ λυπούμεθα. Ἀλλὰ δὲν ἐννοεῖς λοιπὸν ὅτι ὅλα ταῦτα εἶναι ἀντικείμενα φιλολογικῶν ἀσκήσεων διὰ τὰς ὥρας τῆς σχολῆς, οἱονεὶ ἀναψυκτικὰ εἰς τὸν ἀένναον περὶ ὑπάρξεως ἀγῶνα;
Καὶ ἐγέλων περὶ ἐμοῦ χλευαστικῶς.
— Μάθε νὰ ἐννοῇς, μοὶ ἔλεγον, ὅτι ὑπὸ τὴν συμπαθῆ ἐκείνην μορφὴν τῆς νεάνιδος, ὄπισθεν τῶν δακρυβρέκτων ἐκείνων ὀφθαλμῶν τῶν ὑψουμένων πρὸς τὸν οὐρανὸν ὡς ἐν ἐκστάσει ἐρωτικῆς προσευχῆς κρύπτεται ὁ ἐγωϊσμὸς καὶ ἡ κοινοτέρα φιλαρέσκεια· ὅτι ὁ ἔρως εἶναι ἀντικείμενον τῆς φυσιολογίας, ὅτι τὸ ἄνθος εἶναι συνδυασμὸς ὕλης καὶ χρωμάτων κατὰ κανονικούς τινας φυσικοὺς νό-
